Ægir - 01.04.1951, Blaðsíða 25

Æ G I R
101
Frá Slamsund.
H('r sést íbúðarluis og
fakiðjuver Leiv. Jolian-
sens.
a. hótelinu, en að því loknu fórum við að
tast um við sjóinn. Stamsund er álíka
ær 0g Henningsvær, þó er meiri fiskmót-
|aha þar 0g stærri fiskstöðvar. Helzti fram-
ívæmdarmaður staðarins er Leiv Johan-
sen. Hann rekur þarna stór fiskiðjuver,
lerzlun og einnig gistihús það er við gist-
11111 á. Sýndi hann okkur sjálfur þarna
sh'ax um kvöldið verksmiðjur sinar og að-
shlðu alla, sem er með mesta myndarbrag.
ninig á hann þarna miklar verbúðir, sem
' lð skoðuðum einnig. Þarna var fiskmót-
tftkan í fullum gangi. Fer þar allt fram
llleð sama hætti og í Svolvær og Hennings-
'íer> fiskurinn ýmist hengdur upp eða salt-
aðllr> einnig nokkuð fryst. Sáum við þar
eir*kar fallegar umbúðir, sem Johansen hef-
íu 11111 sinn frosna fisk (hraðfrystan). Virt-
|st Þar sem annars staðar gætt fyllsta hrein-
®us og vöruvöndunar í meðferð fisksins.
°fnin þarna er sem annars staðar ágæt.
lotinn var allur í höfn um kvöldið, ótelj-
andi skipafjöldi, sumir að leggja aflann á
ailfl, aðrir að búast til næsta dags eins
°8 gengur.
^ ar svo sezt að á gistihúsinu um kvöldið.
erhergin fengum við, er aðrir gestir fóru
llleð strandferðaskipi, sem þá var þar á
Sllðiirleið, sem er raunar alltaf daglega.
Vegna þrengsla á hótelinu, var fararstjór-
anum og öðrum fylgdarmanninum boðin
gisting á heimili Johansens, og er það víst
ekkert óvanalegt á þessum tíma ársins, þvi
að margir þurfa að koma til Lófót á
vetrarvertíðinni.
Um kvöldið, er við vorurn að búa okkur
í háttinn, fékk einn ferðafélaginn, Karvel,
þær leiðinlegu fréttir að heiman, að kona
hans væri mikið veik. Ivom frétt þessi í
gegnum sendiráðið í Oslo og íslenzka kon-
súlinn í Þrándheimi.
Eftir nokkrar ráðagerðir varð það úr, að
hann hrá við þarna strax og fór heim á
leið með strandferðaskipinu, sem þarna var
á suðurleið, í þeirri von að hann kæmist
heim frá Oslo með flugvél viku fyrr en
okkar heimför var ákveðin. Annar fylgdar-
maðurinn, Gunnar Aase, brá við og fór með
Karvel til þess að flýta för hans sem mest.
Þótti okkur hann sýna mikinn drengskap
í þessu, sem og öllu öðru okkur tilheyr-
andi á ferðalaginu. Vissulega sýndu báðir
fylgdarmenriirnir okkur sömu velvildina
allt ferðalagið til enda. Þetta atvik skyggði
nokkuð á ánægju þá, er við höfðum af
ferðalaginu, en við þetta varð ekki ráðið.
Kvöddum við þá þarna með okkar beztu
óskum um góða ferð í þeirri von að allt