Ægir - 01.08.1975, Qupperneq 7

EFNISYFIRLIT:
RIT FISKIFÉLAGS ÍSLANDS
68. ÁRG. 13. TBL. 1. ÁGÚST 1975
Lokaskrefið 217
•
Reglugerð um fiskveiði-
landhelgi fslands 218
•
Fi'éttatilkynning frá
utanríkisráðuneytinu 221
•
ífa/- 0g fiskirannsóknir
ólrnundur T. Einarsson:
ý i'ækjumið í Axarfirði 222
•
^tgerð og aflabrögð 225
He>ldaraflinn 1. jan.-30.
mars 1975 og 1974 229
Fiskaflinn í mars og
lan.-mars 1975 og 1974 230
Fréttir í júlí 232
^ txkjamarkaðnum:
Simrad ST. Sonar 236
ÚTGEFANDI:
FISKIFÉLAG íslands
HÖFN. INGÓLFSSTRÆTI
SÍMI 10500
RITSTJÓRN:
MÁR ELÍSSON (ábm.)
JÓNAS BLÖNDAL
AUGLÝSINGAR;
GUÐMUNDUR
INGIMARSSON
UMBROT:
Gísu ólafsson
PRENTUN:
ÍSAFÓLD
ÁSKRIFTARVERÐ
1000 KR. PR. ÁRG.
KEMUR ÚT
hálfsmánaðarlega
Lokaskrefið
Þann 15. október stígum
við íslendingar það lokaskref
til yfirráða yfir fiskislóðum
okkar, sem ráð var fyrir gert
í landgrunnslögunum 1948, en
allar okkar aðgerðir í fisk-
veiðilögsögumálunum hafa
verið byggðar á þessum
merku lögum.
Þessi útfærsla nú er að því
leyti ólík hinum fyrri, að hún
miðast ekki síður við það sem
verður heldur en það sem er
í fiskveiðunum.
Mönnum hefur lengi verið
það ljóst, að stjórn á fisk-
veiðunum við land okkar gæti
ekki gagnazt okkur að fullu,
nema við réðum yfir göngu-
slóðum helztu nytjafiska okk-
ar. Með þeim tækjum og
skipakosti, sem þær útlendar
þjóðir ráða yfir, sem sækja á
íslenzk fiskimið, geta þær náð
helztu nytjafiskum okkar á
nálega hvaða dýpi, sem þeir
kunna að finnst á og stemmt
stigu fyrir göngum þeirra inn
á fiskimiðin.
Eftir að loðnuveiðar hófust
hér og urðu snar þáttur í
veiðunum, var einnig Ijóst að
þann stofn urðum við að
vernda, en uppeldisslóðir loðnu
geta verið djúpt undan; sama
er að segja um grálúðuna,
sem útlendingar hafa undan-
farin ár setið einir að og er
nú sá stofn í verulegri hættu.
Loks er að nefna það, og í
því efni horfum við fyrst og
fremst til framtíðarinnar, að
á milli 50 og 200 sjóm. eru
margir fiskstofnar, sem við
munum nýta í fr.amtíðinni.
Fiskifloti okkar er orðinn
mjög öflugur og gerð hans
fjölbreytt, en það hlýtur að
krefjast fjölbreyttari veiða en
tíðkazt hafa og við hljótum
að fara að sækja í fleiri nýt-
anlegar fisktegundir en við
höfum gert til þessa.
Hingað til höfum við ekki
hafizt handa fyrr en í greini-
legt óefni hefur verið komið
með fiskstofnana. Okkur hef-
ur því orðið heldur skamm-
góður vermir að þeim, það
hefur fljótlega sótt í sama
horfið, án þess þó að lítið sé
þar með gert úr árangri þeirra
hverju sinni.
Þessi hefðbundni hugsunar-
háttur að miða alltaf við
ríkjandi ástand, villir einstaka
mönnum sýn nú, og þegar þeir
tala um 200 sjóm. útfærsluna
þá finnst þeim að við séum
að færa út á „dauðan" sjó af
því að við höfum lítið nýtt
Framhald á bls. 235