Ægir - 01.03.1991, Side 54

162
ÆGIR
3/91
fjörðum. Því fjær sem farið er frá
landinu í norðurátt því stærri
verður hkl og eykst úr 17 mm
syðst í Skagafirði í 24.4 mm nyrst
á Kolbeinseyjarsvæði. Sömu sögu
er að segja um mismun á hkl á
innanverðum Húnaflóa og
Norðurkanti þar fer hkl úr 17.7
mm uppí 24 mm. í Eyjafjarðarál
hins vegar (reitirnir rétt austan við
19. gráðu vestur lengdar) er hkl
23.5 mm rétt út af Eyjafirði og er
þannig meira í stíl við það sem
gerist á Norðurkanti og Kolbeins-
eyjarsvæðinu (svæði 6 og 7).
þegar reiknuð voru út meðal-hkl
fyrir hvert svæði, sbr. tölusettu
svæðin á 1. mynd, þá virtist eng-
inn marktækur munur vera á hkl á
svæðunum 9-15 innbyrðis né
heldur á svæðunum 6 og 7 og
öllum hinum sjá 3. mynd ogeins á
svæðunum 9—15 miðað við öll
önnur svæði. Svæði 8 og 9 skarast
aðeins hvað snertir 95% vikmörk,
en sýni voru aðeins 8 fyrir Eyja-
fjarðarál (svæði 8) og 13 fyrir
svæði 9 á móti 50 og 32 sýnum
fyrir svæði 6 og 7. Húnaflói og
Skagafjörður, svæði 2 og 3, skar-
ast hvað snertir 95% vikmörk og
er kynskiptaferí11 þeirra tveggja
svæða þess vegna sameinaður á 4.
mynd. Öxarfjarðarrækjan sker sig
ef til vill ekki úr frá rækjunni á
hinum fjörðunum en þar voru
óvanalegar aðstæður, mjög fá
kvendýr og þess vegna fremur fá
nothæf sýni eða 8 alls. Meðal-hkl
rækjunnar í ísafjarðardjúpi var
mjög frábrugðin bæði hkl Húna-
flóa- og Skagafjarðarrækjunnar
haustið 1988, enda líka grund-
völluð á mörgum sýnum. Hkl fyrir
Arnarfjarðarrækju var reiknað út
enda þótt það sé ekki sýnt á 2. né
4. mynd og reyndist næstum því
það sama og í ísafjarðardjúpi, eða
19.2 mmen 19.1 í því síðasttalda.
Þetta eru reyndar álitnir aðskildir
stofnar enda þótt hkl útreikningar
séu ekki nothæfir til þess að greina
það, í það minnsta var svo ekkj
haustið 1988. Engin sýni eru til fH
svæðinu við Snæfellsnes haustið
1988, en hkl var hins vegar um
19.4 mm þar í júní—júlí 1988.
Langstærst var þó hkl Dohrn-
bankarækjunnar eða 28.1 mrn-
Kvendýrin eru einnig mun stærri 1
úthafinu og þar sem rækjan skipt,r
ekki um kyn oftar á ævinni eru
stærstu dýrin kynþroska kvendýr'
Á 5. mynd er sýnd hámarkslengd'
kölluð maxL rækju, eftir sömu
reitum og svæðum og á 2. mynd-
Hér er ekki átt við algjöra hámark-
slengd heldur var tekið meðaltal a
hverju svæði af mestu lengd í sým-
95% vikmörk á meðal-maxL eru
miklu víðari heldur en á meðal-
hkl og þess vegna er maxL ekki
eins afgerandi í greiningu á miS'
munandi stofnum og hkl. Greim-
legt er þó marktækt línulegt sani-
band á milli hkl og maxL, þ-e'
þeim mun stærra hkl þeim nuin
stærra maxL, að meðaltali. Þar>
sem sagt er hér að ofan er að
mestu tekið upp úr grein, sem
væntanlega birtist á næstunni '
erlendu vísindariti (Unnur Skúla-
dóttir 1991).
Eggburöartímabil
Töluvert mismunandi er hversn
hátt hlutfall af hrygnum hrygnir a
hverju svæði og einnig hvenær
hrygningin fer fram. Áður hafa
verið birt eggburðartímabil fyrir
mörg grunnslóðarsvæði og fáe'n
úthafssvæði (Ægir 1980). Segja ma
hvað snertir grunnslóðina að svip'
aðar niðurstöður fengust nú við
útreikninga á tímabilinu 1982"
1990 fyrir ísafjarðardjúp og Þa'
Niðurstöður um Norðurkant og
Grímsey eru hins vegar nU
byggðar á miklu fleiri sýnum, eða
á meðaltali áranna 1983-1990-
Eggburðartímabil við Snæfellsnes
(sambærilegt við það sem kallað
var Breiðafjörður í 1980-greininnh
er hér byggt á meðaltali áranna
1973-1990. Reynt var að meta
3. mynd. Meðal-hkl og 95 % vikmörk eftir svæðunum, sem sýnd eru á I mynd.