Búnaðarrit - 01.01.1904, Blaðsíða 167
1(53
þar væri sagt. Gegn því og öð’-u í sömu stefnu, er tram
hefði komið í máiinu, mintist hann eigi að hafa sóð mót-
mæli, nema frá einum manni: ritgerð í ísafold frá hr.
T. B. skólastjóra í Ólafsdal. Viðurkendi frummælandi að
álit þess manns væri jafnan þungt á metunum um slik
mál, en taidi þó rök hans fyrir sínu máli að því sinni
eigi nægilega glögg eða sannfærandi, auk þess, sem til
vorkunnar mætti virða, þótt hann væri þar eigi alls-óhlut-
drægur dómari.
Meðal hinna mörgu, er stutt hefðu tillögur sínar og
annara, benti frumælandi einkum á nýútkomna ritgerðf í
„Norðurlandi") eftir aiþingismann, Stefán Stefánsson kenn-
ara; væru þar sérstaklega færð góð rök fyrir þvi, er mælti
með bóklegri kenslustöð í Reykjavík. í búfræði sem öðr-
um fræðum mætti kensla í því, er kent yrði af bókum
•og með fyrirlestrum, fram fara hvar sem væri, en yrði
auðveldast og bezt, þar sem góðir kenslukraftar og kenslu-
færi væri auðfengnast. Benti á Gróðrarstöðina sem hjálp-
armeðai, væntanlega efnarannsóknarstöð, söfnin o. fl.
í verkiegu tilliti áleit frummælandi gagnseini bún-
aðarskólanna helzt faida í því, að þeir kendu ýmislegt
verldag. í verklegri búnaðarliagfrœði hlyti kensla þar
að vera óhagfærileg; til þess yrði búið að vera eign ein-
staks manns (prívat), og bera sig af eigin ramleik. Það
gerðu skólabúin venjulega ekki. Bændurn mundi þykja
vorkunnarlaust að búa, gætu þeir árlega krafist 3 — 4000
króna tiliags í peningum og vinnu. Verkleg kensla ætti
að fram fara á „prívat“-búum. Mætti t. d. leigja bún-
aðarskóla-jarðirnar og búin með vægum kjörum og þeirri
kvöð, að kenna veiknað.
Að öðru leyti ætti að útvega kenslustað hjá liestu
■og framtakssömustu bændum, helzt búfræðilega mentuð-
um, er gætu gefið skýringar, kent skýrslu- og reknings-
liald m. fi. Betra en hið bezta, er tii væri innanlands,
getum vór aldrei boðið til fyrirmyndar í búnaði.
Lítið gjörðu búnaðarskólarnir að tilraunum né ryddu