Alþýðumaðurinn - 15.07.1933, Blaðsíða 2
2
ALÍ>ÝI>UMA£)UBII>W
En E. O. þarf ekki að ætla, að
á Akureyri sé ekki líka fólk, sem
fyrirlítur svívirðingastarfsemi hans.
Fólk, sem snýr baki við og for-
dæmir óþokkapilta eins og hann.
Verkalýður, sem kann að gera skil
á heiðarlegu og óheiðarlegu athæfi.
Hann E. O. þarf ekki að ætla, að
þó að honum hafi tekist að deyfa
tilfinningu nokkurs hluta alþýðu-
fólks hér í bænum fyrir almennu
velsæmi og drengskap í dáðum, þá
haldist honum uppi, án þess að
hefndir komi fyrir, að gera sig
sekan að meiri fúlmensku en svart-
asta íhaldið treystist til að rfsa
undir. —
Alt heiðarlegt fólk hlýtur að snúa
við honum baki.
Akureyrarbúar! Sýnið við kjörborð-
ið á morgun, að þið k/ósið ekki
manninn, sem lagst hefir lœgst allra
frambjóðenda við þessar kosningar,
— manninn, sem veður með saur-
uga fœtur inn í sali sorgar og helgra
minninga.
Manninn, sem níðist á mannorði
fallins foringja og velgerðamanns
verkalýðsins.
Sýnið í verki hug ykkar og heiður.
Kjósið fulltnía flokksins, sem
mannorðsníðingurinn Einar Olgeirs-
son ofsœkir í orði og verki.
Það er einasta, réttlátasta og
kröftugasta svarið við iðju hans
allri og athœfi.
KJÖSIÐ
Stefán Jóh. Siefánsson.
Samvínna fram í rauðan
dauðann.
íhaldið er orðið svo hrætt yið
fylgi Stefáns Jóhanns, að það er
farið að styðja E. O með því að
segja að hann hafi mikið fylgi- —
Það veit sem er, að Einar þarf
ekki að óttast, og er því að reyna
að lokka kjósendur, sem það ekki
fær til að slá sér á ísberg, yfir á
Einar, til að draga frá fulltrúa Al-
þýðuflokksins. Samvinnan gegn Al-
þýðuflokknum er altaf söm og jöfn
hjá íhaldinu og kommúnistum.
haldsróour Einars Olgeirs-
sonar um Guðm. Iieitinn
Sharpliéðiisson.
Þó að ég sé ýmsu vanur um ó-
drengilegar baráttuaðferðir af hálfu
kommúnista, þá vakti það samt
undrun mína, er ég heyrði E. Olg.
koma með upptugnar skattsvika-
getsakir um Guðm. sál. Skarphéð-
insson á framboðsfundinum. Nú
hefir E. O. beint þeirri áskorun til
mín í blaði sínu, að svara þeirri
spurningu »hvort það væri rétt að
Quðm. Skarph. hefði í fyrra gefið
upp 51,000 kr. sem eign, en dánar-
búið gæfi í ár 81,000 kr. upp sem
eign.« Þessi spurning er augsýni-
lega fram komin í því einu skyni,
að gefa í skyn og dylgfa um skatt-
svik hjá hinum látna verklýðsfor-
ingja. Þó að þessar dylgjur séu í
raun og veru þess eðlis, að eina
rétta svarið við þeim væri þögnin
og fyrirlitningin, tel ég þó rétt, þar
sem spurningunni er beint að mér,
og dylgjunum að látnum, ágætum
flokksbróður mínum og kunningja,
að svara henni og reka róginn
ofan í þann, er hefir látið sér
sæma að hafa hann uppi sem vopn
í kosningabaráttu.
Ég hefi snúið toér til Alf. Jóns-
sonar lögfr. á Sigly.firði, sem er
eindreginn andstœðingur Guðm.
Skarph. í stjórnmáium, en aðstoðar
ekkju hans við fjármál dánarbúsins.
— Ég hefi spurt Alf. Jónsson um
skattaframtölin og fengið hjá hon-
um svohljóðandi símskeyti:
»Út af fyrirspurn þinni um skatta-
framtal dánarbús Guðmundar Skarp-
héðinssonar, get ég upplýst, að
eignaaukning síðasta árs nam sam-
kvæmt framtaiinu kr. 28,745,79. —
Eignaaukning þessi er aðallega reikn-
ingsleg, þar sem hún að meira en
hálfu stafar af breytingum á fast-
eignamati á eignum búsins, en að
öðru mestmegnis vegna þess, að á
árinu greiddust búinu afskrifaðar,
óvissar skuldir, að mínu áliti aðal-
lega vegna atvikanna við fráfall
Guðmundar heitins.«
Þetta skeyti þarfnast ekki langra
skýringa. Skattaverð fasteigna er
bundið við fasteignamat. Það hafði
mikið hækkað á Siglufirði, eins og
víðar, af því stafar aðallega aukn-
ingin, og einnig af innkomu ó-
tryggra skulda. Aukningin er því,
eins og í skeytinu segir, reiknings-
leg, og eru bæði skattaframtölin
því jafn rétt, enda mun skattanefnd
ekkert hafa haft að athuga við hvor-
ugt framtalið.
Til enn frekari skýringar þessu
máli vil ég taka það fram, að Guð-
mundur Skarph. var sérstaklega
greiðvikinn og hjálpsamur, og gat
engum alþýðumanni, er örðugar
fjárhagsástæður hafði, um greiða
neitað. Hann sást því lítt fyrir í
lánveitingum og lánaði verkamönn-
um sérstaklega byggingarvörur, þó
veð væri lélegt og lítil trygging, og
gekk lítt eftir skuldum sínum. —
Voru því margar útistandandi skuld-
ir hans óvissar, enda vildi hann
ekki ganga eftir þeim. — Við hið
hörmulega lát Guðm. Skarph. brá
svo við, að allir þeir, sem nokkra
greiðslugetu höfðu, greiddu skuldir
sínar til hinnar ungu ekkju, sem
barðist fyrir 4 ungum börnum sín-
um, en eitt þeirra hefir hún nú
mist fyrir viku síðan. Svo vinsæll
var Guðm. Skarph. meðal allrar
alþýðu á Siglufirði, að fátækir rnenn
lögðu hart að sér með greiðslu
skulda við dánarbúið, og er það
alveg víst, að Guðm Skarph. hefði
aldrei innheimt allar þessar skuldir,
ef hann hefði verið á lífi. Og sem
dæmi um hug verkamanna til Guðm.
Skarph. og eftirlátinna ættingja hans,
má geta þess, að ýmsir menn, sem
hann var í ábyrgð fyrir í Sparisjóði
Siglufjarðar, en þær ábyrgðir námu
um 100 þús. kr., leystu búið úr á-
byrgðinni og fengu sér nýja á-
byrgðarmenn. En ef eitthvað veru-
legt af ábyrgðum þessum hefði
skollið á dánarbúinu, og skuldir
yfirleitt innheimst eins og efni stóðu
til, var dánarbú Ouðm. Skarph. al-
gert þrotabú.
Þannig var hinn raunverulegi fjár-