Alþýðumaðurinn - 01.05.1943, Blaðsíða 2

2
alÞýðumaðurinn
/
vera opnari fyrir starfi vormann-
anna en einmitt þegar voríð í
náttúrunni er að taka völdin. Oró-
andinn í náttúrunni er í svo hróp-
andi andstöðu við allar viðjar,
hvort sem er í ríki vetrarins eða
sálum mannanna, að vér hljótum
að hugsa með hrolli til alls þess,
sem er í andstöðu við frelsi og
framför. Og jafnvel kvak vorgest-
anna, sem komnir eru »háa vega-
Jeysu* til að færa oss kveðjur frá
fjarlægum ströndum, hljóta að
minna oss á, að fyrir »handan
höfin blá« búa þjóðir, sem eiga að
vera bræðraþjóðir vorar í framtíð-
inni, ef góðir menn fá að ráða.
Og þegar vér svo göngum að
samstarfi með vorinu og gróand-
anurr. f náltúrunni — byggjum upp
og felum framtiðinni uppskeruna
af iðju vorri. Hvernig skyldum
vér geta hugsað oss heiminn öðru-
vísi en signdan frelsi og frjálsræði
til að neyta huga og handar í
þarfir framþróunarinnar?
Og hversu hljótum vér ekki að
meta þá menn lítið, sem spyrna
fótum við mitt í straumfalli tímans,
sem á að bera oss til fyrirheitna
landsins?
Verkalýðurinn -- hið starfandi
fólk — er samherji vorsins í mann-
heimi. Hann hefir líka valið sér
hátíðardag á vori.
Hann má ekki gleyma því að
honum ber að ganga til starfs með
vormönnunum, sem berjast fyrir
fýðræði og frelsi með þjóðum og
einstaklingum.
Aldrei má það henda hann að
ganga á mála hjá óvinum þessa
st&rfs. Aldrei að veita þeim braut-
argengi í einu né neinu.
Frelsi,
jatnrétti,
bræðralag
er stefnan og starfið í ríki vorsins
í mannheimum.
Hjónaband. Á, Skírdag voru gefin
saman í hjónaband af sóknarprest-
inum hér ungfrú Ida Magnúsdóttir
og Ragnar Guðmundsson verkam.
bæði til heimilis í Ránargðtu 6.
öm og eftir 1930 voru kommún-
istar í f’ýskalandi háværir »sam-
fylkingarmenn*. Nú er það orötak
orfiið úrelt og illa kynnt, því við
það eru tengdir stærstu verklýös-
málaglœpir kommúnista frá þeim
árum. Orðið hefir þvi verið »lagt
um« og heitir nú »sameining verka-
lýðsins‘. En athafnirnar, sem fylgja,
eru enn í dag þær sömu og áður
fyrri.
Einn af starfsmönnum' kommún-
ista frá árunum um og eftir 1930
lýsir þvi hvernig »samfylkingin«
var framkvæmd á sínum tíma eins
og hér segir:
• Félagi Remmele* gerði mér það
Ijóst, að þaö væri ekki sóst eftir
neinni »samfylkingu», nema komm-
únistar heföu þar töglin og hagld-
irnar. Takmarkiö var að mynda
samfylkingu með óbreyttn liös-
mönnunum án vilja jafnaðarmanna-
íoringjanna. f’etta var kallað *sam-
fylkingin að neðan«, og var til
þess geit, að reka fleyg milli for-
ingjanna og fjöldans í flokknum
og sundra verklýðssamþöndunum.
Allar tillögur kommúnista voru
orðaðar þannig af ásettu ráði,
að jafnaðarmannaleiðtogarnir
hlutu að hafna þeim. fessum
tillögum lauk altaf með áskorun-
inni, »verjið Sovjetsambandið. föö-
urland verkalýðsins!* Jafnaöar-
mannaforingjarnir höfnuðu þessari
kennisetningu og þá hrópuðu
kommúnistar: „Svikarar!
Skemdarvargar sainstarfsins!“
Þannig var »samfylkingar«-her-
brágðiö ein meginástæðan til van-
máttar hins skipulagsbundna þýska
verkalýðs gagnvart valdasókn Hitl*
ers «
Þeir, sem einhverja glóru hafa 1
* Pekktur þýskur kommúnistaleiötogi
verklýðsmálum ættu ekki að þurfa:
langa umhugsun til að sjá aftur-
göngu þessa verknaðar birtast f
orðum og athöfnum þeirra »sam-
éiningar« Iónanna hér á Akureyri
fyrir skemstu. í hauslausa blaðinu.
sem Jón Rafnsson gaf út sama dag-
inn og Verkamannafélagið var stofn-
að, lýsa þeir foringjum jafnaðar-
manna hér í bænum á þessa leið:
»1. f*eir heimta að höfuð Verka-
mannafélags Akureyrar sé lagt á
kné þeim ásamt löglegura eignum
þess, ef einhver slægur er í þeim —
aö þeirra dómi og það skilyrðis-
laust Og þeír vita, að á þeim
grundvelli er samkomulag útilokað.
2. Peir vilja hafa áfram í lögum
Verklýðsfélags Akureyrar ákvæði,
sem veita þeim vald til að halda
verbamannafélagi lokuðu fyrir
vérkamönnum (4. grein).
3. Þeir vilja halda við líði laga-
ákvæði, sem gerir þeím mögulegt
að reka verkamenn úr verkamanna-*
félagi eftir eigin geðþótta (13. gr.).
4. Peir vilja deila og drottna, etja
verkamanni gegn verkamanni og
nota til þess persónuleg og pólitísk
sprengiefni. Pi. dreymir tvö eða
fleiri fjandsamleg verkamannafélög:
ráðviltan og vanmáttkan verkalýð•
Verkafólk á Akureyri!
Hér skilja leiöir yðar og þessara
manna.
Verkamenn! Yfirgcfið tafarlaúst
hinn rotna félagsskap þeirra Hall-~
dórs og Erlings.
Gerist þegar í stað stofnendur
hins nýja verklýðsfélags hér á Ak-
ureyri.*
]ón Rafnsson, sem í einu og öllu
hefir fylgt »línu« þýsku kommún-
istanna, sem ruddu Hitler leiðina
upp í valdastólinn í fýskalandi, er
ekki búinn að gleyma stílsmátanum
á skrifum þeirra f*ar er aðeins