Alþýðumaðurinn - 01.05.1943, Blaðsíða 3

Al t* L'MAÐ 'J N
3
*
skift um nöfn á mönnum og stöð-
tim, Og hann er ekki að láta satin■
leikann þvælast fyrir sér- Það var ekki
»samfylking« eöa »sameining«, með
íafnaðarmönnum, sem fyrjr honum
vakti. fess vegna'neitaði hann öll-
um samningum við Verklýðsfélagið.
í»að var „samfylkingin aðneðan*,
sem var takmarkið, »Klofningur
verklýðssamtakanna* »Ráðviltur*
og 'vanmáttkur* verkalýður, undir
stjófri kommúnista og fótaþurka
þeirra, eins og í Þýskalandi.
»Verkamaður gegn verkamanni«,
f*annig hafa þeir »sameiningar«-
Jónarnir skilið við verklýðssamtök-
in hér þegar* kommúnistar »sam-
fylkja* út á götuna í dag.
Það er sannarlega samfylking cu
neðan, neðan frá, en ekki að ofan
satnfylking, sem eftirfarandi vfsu
oíð jeiga fyllilega við;
Par á tryggðin engan að,
Ekki dyggðin heldur.
Draumu
Jakobs.
Það er engin tilviljun að ýmsir
af stórmennum veraldarsögunnar
hafa borið nafnið Jasob. Það er
þá líka vitað að þeir hafa verið og
æru draumspakir menn, því stór-
menni dreymir ætíð stóra drauma,
Allir kannast við himnastigann í
draurai Jakobs hins austurlenska.
Og sagan hefir endurtekið sig á
öllum öldum og gerir enn, jafnvel
meðal smáþjóöa.
Við íslendingar eigum einn þenna
Jakob. Ekki Möller »amt, því hann
drap bifreiðaeinkasöluna glaðvak-
andi, og dreymdi aldrei um að
kommúnistar á Alþingi hlypu undir
baggann með Sjálfstæðisflokknum
þegar átti að endurreisa hana aft-
ur.
Nei, viö eigum Jakab- í Skipagöt-
unni. Og hann dreymir stóra
drauma eins og aðra nafna hans.
Það var nóttina milli 9 og 10.
Apríl, sem veraldarsagan aegir frá
að Jakob hvfldi í örmum draumadís-
arinnar — ekki á berangri eins og
nafni hans í helgisögninni, heldur í
dúnsængum hóglætislífsins í hlið-
skjálfi hans við ystu höf, Bar þá
fyrir draumsjónir hans þá atburða-
keöiu, sem riú skal greina:
Honum gaf sýri norður til Verk-
lýðshússins. Yfir suðurhlið þess
var strengdur óhemju stór feldur
með gullinni áletrun:
»7. Maí 1943*.
Óhemju mannfjöldi var að leggja
af stað í kröfugöngu dagsins. Eetta
var nú eitthvað annað en kröfu-
göngur koramanna undanfarin ár,
þar sem kröfuspjöldin voru fleiri en
þátttakendurnir. E’arna var verka-
lýðurinn »sameinaður«.
Og mannhafið seig af stað, sem
ógnar skriða.
Fremstur fór Marteinn með
stærsta kröfuspjaldið, þar á var
letrað þekkt fyrirsögn úr Verka-
manninum:
»Nlður með KEA-auðvald-
ið!«
Di'-rðleg sjón og ógleymanleg!
Næstur fór Haraldur, og bar hátt
yfir mannfjöldann : »FramsÓknar-
flokkurinn hefir svikið kjósend-
ur sína«.
Gleðilegt tákn »sameiningarinn-
ar!«
Þá komu nokkur spjöld frá fyrri
árum. sera hversdagsbragö var
komið að. En hvað var þarna?
»Völdin í hendur Sósialista-
flokksÍnS«. Og var.það ekki Björn
Einarsson.sem hampaði þessu spjaldi?
Jú, ekki bar á öðru.
Og fótgönguliðjð leið hjá, eins og
á kvikmynd.
Næst komu bílarnir — skriðdreka-
sveitimar.
Og sjá! Steðjafullhuginn með
Hafstein upp á síðuna, og yfir báð-
um sameiginleg letrun:
»1 sigrinum sameinumst vér«.
Og skriðdrekarnir liðu hjá. Á-
hlaupasveitirnar komu næst Par
var Meldal og fieiri »félagar«.
Tryggvi faldi ekki spjaldið sitt:
»Sameinið Island og Græn-
land/«
Og ekki vantaði Jóa með spjald-
ið sitt:
»Við skjótum ykkur bara,
þegar við verðum komnir of-
an á«.
Pað var nú bæði kraftur og
Stalinismi í þessu.
Eá komu valkyrjusveitirnar. Glás
af Betum í broddi fylkingar. Og
kröfuspjöldin maður!
»50 aura kaup í fiskvinnu!«
»AUir í vaskið!«
»„Sókn“ á öllum vígstöðv-
um«.
»Engan undirlægjuhátt!«
Jú, þarna fóru þær, sem viS*u
hvað þær sungu!
Síðast kom »Sósialistaflokkurinn«,
]á, auövitað það besta síðast! Og
þessir gömlu og góðu kunningjar á
spjöldunum:
»Lifi V. S. N.«
„Allir í óháða sambandið".
„Yfirgefið samband verklýðs-
svikaranna — Alþýðusamband-
ið“.
Earna var maður þó kominn í
sinn hóp!
En hvað var þettá?
Jón Rafnsson, síðastur allra, með
þennan bölvaðan ósóma!
„Sameinumst allir innan Al-
þýðusambandsins“.
Var maðurinn sjóðandi bandvit-
laus? — .Sambandið hans klofnings-
Jóns!
Og draumhetjan stóð glaðvakandi
frammi á gólfi. — — —
Og Jön hafði þá alveg rétt fyrir
sér! — Þetta var nýja línan!
Én hver gat krafist þess að hann
héldi sig á henni í svefni. Nóg var
að þurfa aö hræsna í vökunni!
En draumurinn var merkur. • —
Sannur Jakobs draumur
X. Y. Z.
i