Alþýðumaðurinn - 24.12.1950, Blaðsíða 3

Alþýðumaðurinn
9
Nií rennur jólastjarna og stafað geislum lætur
á strák í nýjum buxum og telpu í nýjum kjól.
Hve kertaljósin skína og sykurinn er sœtur
og söngurinn er fagur, er bömin halda jól.
Og mitt í allri dýrðinni krakkakríli grætur
- það kemur stundum fyrir, að börnin gráta um jól -
en bráður gleymist sorgin, og barnið huggast lætur
og brosir gegnum tárin sem fífill móti sól.
Þá klappa litlar hendur og dansa fimir fætur,
og fögrum jólagjöfum er dreift um borð og stól.
Nú rætast margar vonir og draumar dags og nætur.
Ó, dæmalaust er gaman að lifa svona jól.
Og ellin tekur hlutdeild í helgi jólanætur,
er heimur skrýðist Ijóma frá barnsins jólasól.
En innst í hugans leyndum er lítið barn, sem grætur -
og litla barnið grætur, að það fœr engin jól.
O