Alþýðumaðurinn - 24.12.1950, Síða 17

J O L A B L A Ð ALÞYÐUMANNSINS 19 5 0
17

TR AUiN
annsins
im eru eftirfarandi kvæði:
Húmar að nótt, og haust með köldum róm
hrörnandi lífi birtir skapadóm.
Næst, þegar dísir vorsins völdum ná,
vex af þess rótum stærra. og fegra blóm.
Jurtirnar blikna. Fræin falla í skjól.
Frani veltur stöðugt timíans mikla hjól.
Gróandi líf að lokurn deyr, en þd
lyftir því næsta hærra móti sól.
200.00 kr. verðlaun
fyrir rétta ráðningu
P^mmmmfmmmmmmmmmmmmi
Hún er að fara upp í kirkjugarð tij að gráta
við gröf, sem hún þekkir ein.
í hraðstígri umferð aliskonar farartækja
um allar götur og torg
mættust í ösinni æskunnar háværa gleði
og ellinnar hljóða sorg.
Æ vin tý ri
Á g ö t u n n i
Gömul kona, gráhærð og lotin í herðum,
gengur við kollótt prik,
röltir um götúna hægum, hikandi skrefum,
því henni er þungt um vik.
Og börnin á götunni hópast í kring um hana,
hávær og æsiagjörn.
Þá nemur hún staðar og ávarpar hópinn í hljóði:
Guð hjálpi ykkur, veslings börn.
Svo höktir hún áfram og hallar sér fram á stafinln,
og hrasar um götustein.
Þú komst svo léttstíg hingað heim
um hallargöng
og tókst mitt hjarta höndum tveim
með hlátri og söng.
En varl'a heilsað hafðir fyr
en hvarfstu mér,
og skildir opúar allar dyr
á eftir þér.
En ég sá hvergi í höllu minni
handaskil.
Ævintýrið: »Einu sinni-------«
var orðið til.
'ist fleiri en ein rétt úrlausn, verður dregiÖ um verðkmnin. — Ritstj.)

wmmmmmmmmmmmmmmmi
fmmmmmmmmmmmmmfmmmmmMmmmmmmmi'mMvm