Dýraverndarinn - 01.09.1946, Blaðsíða 3

Reykjavík, seplember 1946
5. tbl.
Æðeins íslendintfur. . .
[Sögukorn þetta, ásamt myndunum, birt-
ist í danska „Dýravininum11 í fyrra vetur. Höf.
er kennaraskólakennari, Albert Bjerre að
nafni, en myndirnar hefir gert Bente Cohr
Hansen. — Hér kemur landi vor, h e s t u r, svo
við sögu að vel þótti hlýða að Dýraverndar-
inn héldi henni til haga. Því cr hún tekin hér
upp í lauslegri þýðingu].
Rökkur haustkveldsins nálgaðist óðum og
regnúðinn ýrði yfir akurinn þar sem ungur
maður plægði.
Hann var þreyttur . . . svo þreyttur, að hann
hrasaði í plógrákinni, og sárkenndi lil í hand-
leggjum og l)aki. . . . Ilann var þreyttur á
þessu öllu. Allt virtist þetta vonlaust. Hann
liafði keypt þenna jarðarskika fyrir sparifé
sitl ... þetta óræktar land, sem enginn annar
vildi líta við.
Plógurinn risti í gegnum sandinn og glamr-
aði í grjóti. Allt virtist ömurlegt og vonlaust.
Regndroparnir héngu á sölnuðum stráum og
strjálum lyngtoppunum, sem voru helzti gróð-
urinn á þessu óræktar landi.
En hesturinn hélt áfram. Hann var íslenzk-
ur, smár en kubbvaxinn, loðinn og kviðmikill.
Regnúðinn gerði hann gráan að lit. Höfuð
lians var á sífelldri hreyfingu upp og niður
eins og hann væri að hvetja sjálfan sig. Hann
var smár en röskur, karlinn sá.
Þeir voru að koma þangað, sem plógrákin
endaði. 1 gegnum húmið og úðann eygði ungi
maðurinn lítið hús mcð hvítum veggjum og
hallfleyttu stráþaki. . . . En, allt var þetta von-
laust. Enginn beið hans þar i þessum ömur-
legu og rakafullu herbergiskytrum. Nei . . .
hann gat alveg eins laumazt frá því öllu sam-
an. ...
1 vestri djarfaði fyrir bjarma á loftinu. Þó