Dýraverndarinn - 01.09.1951, Blaðsíða 7

DtKAVERNDARINN
37
„Fargað vegna mæðiveikinnar"
„Nú eru allir vinirnir mínir dánir“ . . . Svo
sagði Jón heitinn Baldvinsson, sá góði vinur
dýranna, sem lézt á Akureyri í fyrra sumar.
Grðin lét hann falla í áheyrn kunningja síns
daginn eftir, að hann hafði orðið að farga
sauðfé sínu vegna mæðiveikinnar. — „Maður
hlífir sjálfum sér við að hugsa um líðan hans
um þessar mundir,“ skrifaði þessi sami maður
að Jóni látnum.
Eins og allir vita, er m æ ð i v e i k i skæður
sauðfjársjúkdómur. Pestin barst til landsins
með svo nefndum karakúlhrútum sumarið
1930, og fjórum árum síðar liafði hún víða
stungið sér niður og sýnilegt að hverju fór.-
Þessa hrúta átti að nota til að ala hér upp
sérstakt og verðmætt fjárkyn, en þeir u r ð u
til þess, að hver einasta sauðkind í mörgum
sýslum var að velli lögð.
Baráttan gegn mæðiveikinni hefur kostað
þjóðina ógrynni fjár, og víðar en flestir munu
ætla hefur hún liaft í för með sér sorg og
þjáningar af sama tagi og þau orð, sem til-
færð voru hér að ofan, eru sprottin af. Sönn-
un þess er viða að finna — og ekki sízt í Dýra-
verndaranum. Honum hafa hvað eftir annað
verið sendar smágreinar um kindur eða mynd-
ir af þeim, þar sem þess er getið með sökn-
uði, að mæðiveikin liafi orðið þeim að bana
eða þeim hafi verið lógað vegna hennar, eins
og lesendur munu kannast við.
Fjárflutningar
Nú er svo komið, að mæðiveikin virðist
senn verða sigruð. Nýr fjárstofn hefnr verið
fluttur til flestra sveita, þar sem hún lá í
lancli, og næsta haust munu flestar þeirra,
sem nú eru eflir, fá heilbrigðar kindur. Eru
það mest lömb (en ær þó líka), sem flutt hafa
verið á fjárskiptasvæðin, og mikill hluti
þeirra er frá Vestfjörðum. Til flutninganna
hafa bæði verið liöfð skip og bílar; á lengstu
flutningaleiðunum að meslu levti skip.
Það er vitað mál, að lömbin hafa oft orðið
fyrir hörmulegri meðferð í flutningunum, þó
að það liafi lítt verið á orði liaft, svo hörmu-
Þrjár mæðgur frá Úlfsbæ í Bárðardal. „Sú bíldótta
var með þyngstu ám, sem hér hafa verið til, gæf og
elskuleg," skrifar sendaudi myndana. Þeim var farg-
að haustið 1947 vegna mæðiveikinnar — þá heil-
brigðum. Þetta haust var öllu sauðfé slátrað á stóru
svæði norðanlands og víðar, síðan var fluttur þang-
að nýr fjárstofn frá héruðum, sem höfðu sloppið
við sýkina. Þannig hefur verið reynt að útrýma mæði-
veikinni og virðist það ætla að lánast.
Stallsysturnar, Lóa og Gullkróna, einnig frá Úlfsbæ,
fargað á sama tíma og af sömu orsök og hinum.
Mæðiveikin herjaði norðanlands allt austur að Jökuls-
á á Fjöllum. Vestanlands slapp aðeins Vestfjarða-
skaginn við hana, þó ekki sunnanverð Strandasýsla.
Á Suðurlandi barst hún austur að Mýrdalssandi.
Sveinbjörn Þ. Egilsson, Úlfsbæ, Bárðardal, sendi
blaðinu myndirnar.
legri, aö furðulegt má heita, að öflugar ráð-
stafanir skuli eigi liafa verið gerðar til að
komast hjá endurtekningum. Raunar er varla
von á góðu, þegar þess er gætt, að 20—30 lömb
fórust í fjárflutningunum haustið 1948 (sum-
ir segja allt að 40), enda þótt framkvæmda-
(Sjá bls. 40).