Dýraverndarinn - 01.12.1953, Blaðsíða 7

DÝRAVERNDARINN
63
Hafið pið kött
á heimilinu?
Hver, sem fær sér kött til eignar
— raunar sama að segja, þó að
um eitthvert annað dýr væri að
ræða, hefur um leið tekið á sig
ábyrgð gagnvart lifandi veru, sem
finnur til, þráir, þjáist og syrgir,
en getur líka glaðzt og einnig veitt
öðrum ánægju, ef vel er að hon-
um búið og allt er með felldu.
Köttur getur verið mjög vel upp-
alinn, það er að segja kunnað góða
hegðun, en það er ekki hægt að
venja ketti með sama hætti og
hunda. Kötturinn er að sjálfstæður og stoltur að
eðlisfari og sá, sem ætlar að fá hann til hlýðni,
verður fyrst að ávinna sér traust hans, og síðan
vináttu. Þá fyrst, þegar það er hvort tveggja feng-
ið, fæst hann til hlýðni. Það er kredda eða heimska,
að kettir séu sjálfum sér nógir og þarfnist því ekki
umhyggju. Allar lifandi verur þurfa næringu, um-
hirðu og vinsemi til þess að geta lifað eðlilegu lífi og
líða við það að fara á mis við samneyti annarra.
Með þessum inngangi hefst grein um hirðingu
katta í nýútkomnu dýraverndunarriti, sem blaðinu
hefur borizt (The cat). Og vegna þess, að vafalaust
hafa margir af lesendum Dýraverndarans með ketti
að sýsla eru eftirfarandi ráð og leiðbeiningar um
meðferð þeirra teknar hér upp úr fyrrnefndri
Srein; með því líka, að hún virðist bera vott um
kunnáttu og góðan skilning á viðfangsefninu, enda
þótt einstaka atriði komi ef til vill einkennilega
fyrir sjónir.
1) Kettlingur þarf að fá mat þrisvar til fjór-
um sinnum á dag, en fullorðinn köttur tvær góð-
ar máltíðir. Kettir eiga ekki að fá kjöt, fyrr en
þeir eru orðnir fjögurra mánaða gamlir. Kettling-
um hentar oft betur að fá vatnsblandaðan rjóma
til að lepja en nýmjólk. Nýtt drykkjarvatn á aldrei
að skorta. Þó að kettir veiði mýs eða annað, þurfa
þeir samt sínar tvær daglegu máltíðir. Aðeins
Vel alinn og þar af leiðandi heilbrigður köttur
Fallegir kettlingar.
er fær um að vera duglegur til veiða. — Fóðrið
má gjarna vera leifar af máltíðum heimilisfólks-
ins: Fiskur, svolítið kjöt, grautur og lítið eitt af
grænmeti, ef ástæður leyfa. Kettlingar ættu þar
að auki að fá hálfa teskeið af lýsi daglega saman
við fóðrið.
2) Húskettir verða að hafa ílát, t. d.
djúpa skál, rúmgóða og vel stöðuga, fyllta til
hálfs með sandi, sem skipta skal um kvelds og
morgna. Kattarílátið verður að standa, þar sem
kötturinn kemst að því, bæði á nótt og degi;
að öðrum kosti er ekki hægt að ætlast til þrifn-
aðar af honum. Annars er kötturinn meðal allra
hreinlegustu dýra.
3) Kötturinn verður að hafa aðgang að vís-
um stað til að hvessa klærnar, annars fer hann
í bólstruðu húsgögnin, hvessir klærnar á þeim
og skemmir þau. Látið hann þess vegna fá þykka
strámottu strax á kettlingsaldri, sem er látin
hanga úti í einu stofuhorninu. Körfustóll gerir
líka sama gagn. Svo þegar kötturinn sýnir sig
líklegan til þess að ætla að fara að klóra í hús-
gögnin, skal taka hann rólega upp, bera hann
að mottunni, klóra nokkrum sinnum í hana og
gæta þess eftir föngum, að hann sjái það. Eftir
fáeina daga mun hann skilja þetta og fara síðan
sjálfur að mottunni, þegar þörfin til að hvessa
klærnar segir til sín,