Dýraverndarinn - 01.06.1928, Blaðsíða 9

DÝRAVERNDARINN
þess, a'Ö golan })eytti snjóflygsunum svo ört á ská
framan í hann og á vinstra gagnaugaÖ á honum,
þá sveigði hann til hliðar og stefndi óafvitandi lítið
eitt í suÖaustur.
--------Snögglega kipti Jarpur í tauminn. Unnar
snerist á hæli, en þegar hann ætlaði að taka til hests-
ins, sá hann að hann hafði gengið út á eina kelduna.
Jarpur hafði stigið ofan úr freðinni mosa-skáninni
og seig nú dýpra og dýpra með afturhlutann ofan
i bullandi leðjuna. Unnar gamli sá, að hann varð
að fara varlega, til þess að sökkva ekki lika. Hann
gerði sig ljettstígan, rykti hranalega í teyminginn
og hottaði. Jarpur þrautst ógurlega um, tróð af freS-
skáninni með framfótunum, eu sökk samstundis að
framan. Unnar hottaði aftur og Jarpur gerði aðra
umbrotakviðu. Aurinn vall yfir lendarnar á honum,
enda stóð hann þá á föstum botni. Karlinn tíndi
nú af honum draslið, losaði um reiðinginn og hott-
aði í þriðja sinn. En þegar hesturinn lagðist bara
út i aðra hliðina og teygði frá sjer höfuðið, þá greip
hann broddstafinn sinn og barði skepnuna alt hvað
af tók, til þess að herða á henni upp úr. Það varð
samt árangurslaust. jarpur var — dauður.
Unnar gamli stóð nærri höggdofa nokkur augna-
blik, en svo kom hörkusvipur á andlitið: „Ligðu
þá þarna, helvítið þitt,“ tautaði hann, tók saman
föggurnar, snaraði þeim öllum á bak sjer og hjelt
af stað. Rjett fyrir myrkur náði hann að Gerði, næsta
bæ þegar heiðinni lýkur, og þar varð hann að setj-
ast að, nauðugur viljugur.
í afturelding hjelt Unnar gamli heimleiðis. Um
nóttina hafði hlaðið niður lognsnjónum, en nú var
uppstytt og óþolandi birta.
Það var ekki fyrri en að áliðnum degi, að karl-
inn var kominn inn úr bæjardyrunum heima hjá sjer.
Og um kvöldið, þegar hann gekk út að hesthúsinu,
til þess að hitta vinnumanninn, þá mátti sjá geð-
vonskuna skína út úr andlitinu á honum, um leið
og hann sagði:
„Narfi, gefðu Grána svolítið meira af ntoði í kvöld
en venjulega. Við förum með hann í skóginn á morg-
un og sækjum eldivið."
Sigurður Kr. Sigtryggsson.
31
Dýraverndunarfélag
í Hafnarfirði.
í Hafnarfirði er nýstofnað dýraverndunarfjelag.
í stjórn þess eru: Einar Þorkelsson, rithöfundur,
formaður, sjera Þorvaldur Jakobsson gjaldkeri, Skúli
Guðmundsson ritari. Auk þeirra eru í stjórninni:
Valgerður Jensdóttir, kenslukona, og Þorsteinn
Björnsson, sem er afgreiðslumaður „Dýraverndar-
ans“ í Hafnarfirði. Sú nýbreytni hefir verið tekin
upp í fjelaginu að skipa svokallaða ,,gæslunefnd“.
Sitja í þeirri nefnd þrír menn, og er það hlutverk
þeirra, að hafa eftirlit með meðferð dýra, og til-
kynna stjórn fjelagsins, ef þeir verða varir við ein-
hverjar misfellur í þvi efni. Er þetta vel ráðið. í
þessari gæslunefnd á nú sæti Pálína Þorleifsdóttir í
Hjörtskoti á Hvaleyri við Hafnarfjörð. Hennar var
minst lítilsháttar í 2. tbl. „Dýrav.“ þ. á. Fær nú
áhugi hennar að njóta sín, og er það vel. Eigi er
ástæða til annars, en að spá vel fyrir þessu fjelagi.
Stjórnin er skipuð góðum mönnum og lög fjelags-
ins viturleg. „Dýraverndarinn" óskar fjelaginu til
hamingju. Væri óskandi, að fleiri slík fjelög risu
upp sem víðast. Það er að vísu ljett verk, að
s t o f n a íjelög. Hitt er vandinn meiri, að viðhalda
fjelagsskapnum, halda áhuganum vakandi og rasa
þó hvergi fyrir ráð fram. Alt veltur á því, að rjettir
menn sjeu ráðnir til forustu. Vjer birtum hjer lög
hins nýstofnaði fjelags, lesendum „Dýraverndarans“
til athugunar.
1. gr. Fjelagið heitir Dýraverndunarfjelag Hafn-
firðinga.
Heimili þess er í Hafnarfirði, en starfssvið óá-
kveðiS.
2. gr. Einkunnarorð fjelagsins er: Allir jafnir.
3. gr. Ætlunarverk fjelagsins er að vekja nær-
gætni og samúð með öllum dýrum, vinna að því, að
meðferð ]>eirra hjá einstökum mönnum og almenn-
ingi eigi stoð í skynsemd, drengskap og rjettlæti.
Skal þetta gert með hverjum þeim hætti, er fjelagið
telur rjett og nauðsyn að beita, svo að samboðið sje
sæmd þess. Er því fjelaginu skylt að kæra hvern
þann mann til sektar aö lögum, er þau brýtur um
nauðsyn fram á þann bátt, að vanhalda skepnur, mis-
þyrma þeim, eða í einhverju öðru hefir það í frammi