Dýraverndarinn - 01.05.1936, Blaðsíða 11

D V RA V'ERIM DARliN N
23
ÁróÖrarmenn frumvarpsins sóttu ákaflega íast aÖ
koma frumvarpinu gegnum þingið. Var þeim orÖiÖ
það hið mesta kapps- og metnaðarmál, að koma þvi
fram, og var hafður allskonar liðsdráttur og „hrossa-
kaup“, svo að furðulegt var, að svo smáskitlegt mál
(þegar eitrun og yfirgangur er skilinn frá) skyldi
fá slíku til leiðar komið. Þó stóð samþykt frum-
varpsins svo í Nd., þrátt fyrir fylgi forsetans, að
sjö sinnum þurfti að taka frv. á dagskrá, cftir ad
umrœðti var lokið, þangað til loks að því var hleypt
til atkvæða, er það kom á dagskrána í níunda sinni!
Með þessum ódæmum komst frv. gegnum þingið.
„Beiskur ertu drottinn minn“ — og „fleira verð-
ur að gera en gott þykir“, sagði karlinn, drakk
,,koge-sprittið“.
III.
Þó að torvelt sé mörgum að skilja það, að feld
skuli tillaga, er bannar „ómannúðlegar eyðingarað-
ferðir", og slíku sé ekki bót mælandi, þá viljum
vér þó bera blak af ýmsum þeirra manna, er atkv.
greiddu gegn br.tillögunni.
Kapp og ofsi var kominn i málið, og vildu sumir
þingmenn telja tillöguna óþarfa og jafnvel fram
borna til ertingar, þar sem í henni lægi, að búizt
væri við, að „ómannúðlegar eyðingaraðferðir“ yrði
heimilaðar og staðfestar með væntalegum reglugerð-
um, en á þessu gæti alls engin hætta verið. Alt
eitur væri nú vandlega hreinsað úr frv. og sýslu-
nefndum og stjórn fullkomlega treystandi til að
sneiða hjá slíkum ósóma.
Því verður ekki neitað, að þessir menn hafi nokk-
uð til síns máls, að því leyti, að þar sem nú eru
feld úr frv. öll eitrunar-ákvæðin, þá hafi þeir get-
að litið svo á, að hér væri um gagngerða efnisbreyt-
ing frá fyrra frv. að ræða, hvað sem flutningsmað-
ur Jjess kann að hafa haft í huga, og að felling
hreytingartillögunnar um Itann gegn ómannúðlegum
veiðiaðferðum feli alls eigi i sér samþykki hins
gagnstæða, þ. e. a. s. að heimilaðar sé með því ómann-
úðlegar veiðiaðferðir.
Ráðherrarnir greiddu atkvæði með þvi að „ómann-
úðlegar veiðiaðferðir“ yrði berum orðum bannaðar,
og sýndu þar með ótvíræðilega hug sinn um það
niál. ÞaÖ virðist því mega gera sér vonir um, að
eitrunaraðferðir þær, sem heint vóru heimilaðar og
fyrirskipaðar í fyrra frumvarpinu, en með öllu nið-
Ur feldar úr því síðara, muni eiga erfiða leið að
læðast inn í reglugerðarákvæðum og hljóta þar
staðfesting.
IV.
En hvað er þá eftir af upphaflega frumvarpinu?
Það er nú heldur lítið og óverulegt, en þó kann
það að verða einhverjum til hugnunar.
Svartbakur var ófriðaður hvarvetna áður, alt árið
um kring og hafði verið allan síðasta mannsaldur.
Hin nýja lagasmíð var gcrsamlega óþörf að því
leyti.
Með nýju lögunum eru úr gildi numin lög um
eyðing svartbakseggja frá 1892, en þau skylduðu
menn til þess að eyða eggjunt í æðarvarpslöndum
og innan mílu frá þeim. Þau lög hafa lítt eða ekki
verið haldin í sjálfum Breiðafjarðar-eyjum, vegna
])ess, að margir þar telja sér meira notagildi að
því, að svartbakurinn haldist við vegna eggja hans
og ræktunar eyjanna, sem skýrlega kom fram í
vetur í rökstuddri ritgerð frá gömlum Breiðfirðingi
nafnkunnum.
Nýja lagasmíðin ætlar nú að refsa öllum jarðar-
ábúöndum á Islandi fyrir ólöghlýðni Breiðfirðinga
gagnvart eggjatökulögunum gömlu, og skyldar þá
til, með hótunum um þungar fjársektir, að taka
öll svartbaks-egg, er finnast kunni í þeirra land-
eignum. Mun mörgum þykja sú skylduleit heldur
mögur atvinnubót í kreppunni, enda litil von um,
að hún geti firrt þá þeim gífurlegu sekturn, er
vofa yfir hverjum þeirn, er skeytir ekki að gjör-
hreinsa lönd sin, afréttu, fjöll og firnindi, fyrir
eggjum svartbaks.
Ákvæði þessi um refsing á jarðar-ábúöndum alls
íslands fyrir gamlar vanrækslusyndir Breiðfirðinga,
virðast ekki mjög brýnt aðkallandi.
En |)á er nú eftir eina verulega nýmælið i lög-
unum, sem er fólgið i því tvennu, fyrst þvi, að
heimilað er að setja á stofn nýja embættismanna-
stétt i landimi, er kallast ,jsvartbakaskyttur“, og
skulu hátíðlega „ráðnar" til þess, „ef þurfa þykir“
og í öðru lagi — og það er aðalatriðið — að ríkis-
sjóður greiði helming skotmannslauna, en þó sé
honum eigi skylt að greiða meira en 20 aura fyrir
hvern skotinn svartbak, og nær þetta aðeins til
þeirra svæða, er ákveðið hafa með samþyktum, að
eyða skuli svartbak með skotum.
Árangurinn af lagasmið ])essari er þá í stuttu
máli sá,að æðarvarpseigendur geta skuldbundið rikis-