Dýraverndarinn - 01.06.1976, Side 17

Hjúkrunarstörf í Landmannalaugum
Þessi kofi er í Landmannalauguvi. Hann er borghlaðinn og getur hýst 3 menn ef
þeir sitja þétt saman, og það verður að skríða inn um op á veggnum, en hlýr er
hann í frsoti. — Enginn veit um aldur hatis né hverjir hlóðu hatin.
Það var í júlí s. 1. sumar, að við
þrír eða fjórir gervismiðir og einn
málari fórum með Ferðafélags-bíl-
unum upp í Landmannalaugar. Átt-
um við að ditta að húsum þar efra,
bæði í Laugum og Veiðivötnum.
Ferðin hófst um 8-leitið að
kvöldi föstudags og var komið til
Landmannalauga kl. 1 um nóttina.
Þarna er dálítil gróðurvin kring-
um hinar heitu laugar, en þessi
staður liggur þó það hátt yfir sjó.
að snjófannir frá vetrinum áður,
náðu næstum heim undir skálann.
Stærsta og næsta snjófönnin var
notuð sem ísskápur og var furðu-
legt hve matvælin geymdust vel
þarna í fönninni. Nú var hásumar
og sólin bræddi drjúgum neðan af
„ísskápnum", en þá var matar-
grifjan bara flutt ofar og ofar.
Ekkert rafmagn var þarna, en
húsið hitað upp með laugavatninu.
Það vakti þó furðu okkar að heyra,
að í miðstöðvarofnum hússins var
frostlögur. Þessi frostlögur rennur
sífellt hringinn í kerfinu, heim í
skála og niður í laugar, en því er
frostlögur notaður, að leiðslan úti
liggur ofanjarðar og væri því e. t.
v. hætt við að frysi í henni um
veturna, ef þar rynni venjulegt
laugavatn. - En semsagt, það var
góður hiti á ofnunum þarna í skál-
anum, enda sírennsli nótt sem dag.
Okkur leið vel þarna og tíminn
leið fljótt þrátt fyrir langa vinnu-
daga. Um helgar var þarna fullt af
!,túristum" og mátti segja að hver
OÝRAVERNDARINN
„koja" væri fullsetin eða legin, a.
m. k. laugardaga og sunnudaga.
Eg hafði aldrei komið þarna áður
og er því ekki viss um að ég muni
ýms örnefni, sem mér var sagt frá
og bent á. Þó man ég eftir nöfnum
eins og Norður-Nám og Suður-
Nám, Loðmund eða Löðmund og
Dómadal o. fl. — Starsýnt varð
mér á gamlan kofa, hinum megin
við laugarnar að sjá frá skálanum.
Hann var hlaðinn af torfi og grjóti
og mjög var hann lítill, gat e. t. v.
hýst 3 menn, ef þsir voru þétt sam-
an.
Dýralíf var ekki fjölskrúðugt
þarna, stöku sinnum sáum við
svani fljúga hjá og fáeinar sól-
skríkjur héldu til í klettunum
upp frá skálanum. Þessir snjótittl-
ingar komu oft heim að skála, og
tíndu þar sitthvað ætilegt og gæfir
voru þeir greyin.
Þegar við höfðum verið í Laug-
um um vikutíma, bar það til tíð-
inda eitt kvöldið, að menn frá
Skarði á Landi komu með lambfé
til hagagöngu. Var það flutt á
vörubílum og stóðu piltar yfir fénu
fram á nótt meðan það var að
spekjast og ærnar að finna sín
lömb.
Líklega var það um miðjan júlí,
sem skálavörðurinn - Jón Gestsson
- sagði okkur frá því, að ein lamb-
ærin frá Skarði væri orðin veik. -
Þetta var tvílemba og sást hún
heiman frá skálanum, þar sem hún
lá fyrir, en lömbin snerust krig
um hana. Taldi Jón að um lungna-
17