Alþýðumaðurinn - 28.08.1962, Síða 12

f. 9/11 1910 að Einarsstöðum í Reykjadal. — Búsettur ó Akureyri
frá 1938.
GÖTUSÓPARINN'
Andlit blakkt og barkað
brosir undir skyggni,
langa annaævi
okkur birtir það.
Reka og haki hafa
honum félag goldið:
ltönd er kreppt og komin
kryppa í herða stað.
Eftirlaun að lokum
lögðust honum þessi:
sorpi og ryki saman
sópa á götustétt.
Þegar engan úrkost
átti hann nerna bæinn,
þá fékk karl að þiggja
þennan vinnurétt.
Margan kól á Kjalveg,
kuldi langrar ævi
hneit við hjartarætur,
hregg í blóðið gekk.
En einhver Ölvör hefir
Oddi þessum saumað
skyrtu, er fyrir skotum
Skuldar varið fékk,*)
því úr öldungs auga
innra friði stafar,
hann með hlýju brosi
heilsar mér og þér.
Sýslar rór að sorpi
sínu og hreinsar ræsin
og í hálfum hljóðum
húsgang raular sér. —
Svartar haturshryðjur
heiminn ganga yfir,
furðu lostinn lít ég
lotinn öldurmann
af flestum fyrirlitinn
færa öxl við éli:
Beittar eiturörvar
ekkert saka hann.
ÁGÚSTNÓTT Á AKUREYRI
Flauelsmjúk ský eru á ferð yfir Garðsárdalinn,
um flosofna bliku í suðri hlæjandi máni
gægist og bregður litrófi um lausofinn dúk.
En liöfug og ljúf af hlýindum suðlægrar áttar
fer Iiaustnóttin yfir, gengur döggskóm um túnin
og dokar í skugga við dimmleitan Öxnafellshnjúk.
Dökkur og sléttur sem demantur fægður er sjórinn,
deplaður bliki einnar og einnar stjörnu
og silfraður glömpum, er gægist tunglið um ský.
En götuljós bæjarins speglast á höfði sem hafi
hundruðum kyndla verið stungið í Pollinn
og brenni þar kyrrir og botnfastir vatninu í.
Dinnnbláu rjáfri halda Súlur á herðum.
Heiðin er þögul og myrk undir slútandi brúnum.
Byggðina dreymir í djúpri, heilagri ró,
á meðan eyktarlaus tíminn talar til jarðar
úr takmarkalausu rúmi ókenndra sviða
ofan af himni, utan frá stjarnanna sjó.
*) Frá Ölvör segir í Örvar-Odds sögu. Hún saumaði Oddi skyrtu eSa
skikkju, sem engin vopn bitu. Frá Skuld segir í Hrólfs sögu kraka.
Hún var illþýSi og svo göldrótt, aS hún skaut eiturör af hverjum fingri.
12
ALÞÝÐUMAÐURINN