Merki krossins - 01.06.1936, Blaðsíða 4
aralifnaði, þótti framtíðardraumar
hans vera skýjaborgir einar og fár-
aðist um við hann, en síra Cotto-
lengo svaraði honum af spámann-
legri andagift; »Sjáðu til, að svo
mun fara um síðir, að öll grundin
hér umhverfis, verður þakin hús-
um forsjónarinnar«.
Núna er þetta fram komið. Ferða-
maður, er vildi fara uin þessa miklu
borg eymdar og líknar endanna á
milli, þyrfti 4 tíma til þess. Venju-
lega gefst hann upp eftir 2 tíma
göngu og snýr þá við og leggur um
leið sinn skerf í guðskistuna, sem
á vegi hans verður; í þá guðskistu
leggur forsjónin dag hvern með
með höndum trúaðra manna það,
sem þeir vesalingar, er húa í þess-
ari horg, þurfa til daglegs viður-
væris.
Hinn breytilegi svipur pessarar
borgar.
Hver er hérumbil íbúatala þessa
geysistóra gistihúss? — Að minsta
kosti 8000 manns.
Þeim er skift í tvær deildir: fyrst
er almenna deildin. Þar er sá hluti
sjúklinganna, er að staðaldri kem-
ur og fer, annaðhvort að þeir and-
ast þar eða fara aftur albata út í
heiminn. Þá er hin deildin enn
umtangsmeiri; þar eru þeir sjúk-
lingar, sem tekið er við fyrir fult
og alt, »i recoverati*.
I þessum lióp er allskonar fólk:
munaðarleysingjar, menn sem eru
ólæknandi, ósjálfbjarga gamalmenni,
fábjánar, flogaveikir menn, og alt
sem nöfnuin tjáir að nefna. Þeim
hefir verið útskúfað úr heldur kald-
rifjuðu mannfélagi, og oft eru þetta
sárvolaðir aumingjar.
Yið lilið allra þessara aumingja
eru þjónar þeirra og þernur: prest-
arnir, hræðurnir og systurnar.
Til þess að greina menn vel sund-
ur eftir þeirri raun, seni þá þjáir,
og eftir guðræknishaldi, hefir hinn
sæli Cottolengo skift því fólki, sem
helzt þarna við að staðaldri, niður
í »fjölskyldur«. Þrjátíu og fjórar
fjölskyldur skifta með sér umönn-
un fyrir þeirn þúsundum kristinna
rnanna, sem þarna eru. Af þeim
eru 14 systra- og hræðralög, en 7
þeirra eru klausturbundin.
Sérhver fjölskylda ber nafn þess
dýrlings, sem er verndari hennar.
Yið skuluin nú ganga um þetta-
völundarhús.
Þessi hópur, er fer þarna fram
lijá á leið til kirkjunnar, er
kallaður »Luigini«; verndari þeirra
er heilagur Aloysíus (Hlöðver, á
ítölsku: Luis) frá Gonzaga. Auð-
kenni þeirra er stór hvítur kragi,
grá föt og víðar kollliúl'ur. Þetta
eru litlir munaðarleysingjar, yfir-
gefnir af foreldrum sínum, óskila-
börn. Þeir eru frá 9—L2 ára, og
læra auk liins nauðsynlega í reikn-
ingi og málfræði, þá list, sem mest
á ríður, að verða góðir menn.
Hiuumegin við múrvegginn eru
systur þeirra, kallaðar »Luigine«,
og liera þær til auðkennis rósrauða
svuntu og prjónaða kollhúfu. Þeg-
ar þessir litlu »Luigini* eru orðn-
ir dálítið eldri, geta þeir sjálfir val-
ið, hvað þeir vilja verða. Velji þeir
einhverja handiðn, þá eru þeir flutt-
ir í fjölskyldu hins heilaga Dóminí-
kusar. Vilji þeir lieldur fást við
andleg störf og fá æðri menntun,
þá fara þeír í »fjölskyldu heilags
Tómasar frá Aquinum.* Þeir, sem
Mcrkl krosslus.
12