Merki krossins - 01.06.1936, Blaðsíða 7

in undir tungum manna; þó að þær
leggi þér eitthvað út til góðs eða
til ills, ert þú þá ekki sami maður
eftir sem áður.
Hvar er sönn rósemi og sannur
vegur? Skyldi það ekki vera í mér?
Og sá, sem ekki girnist að þókn-
ast mönnum og ekki heldur stend-
ur geigur af að vanþóknast þeim^
nýtur mikillar rósemi.
Allur órói hjartans og öll dreif-
ing tilfinninganna stafar af elsku,
sem ekki er við eina fjöl feld og
af ástæðulausum ótta.
III. BÓK.
33. kap.
TJm óstödugleika hjartans og um
lokatakmarkid ad kjósa Guð.
Sonur sæll, ekki skalt þú treysta
á ástríðu þína; sú sem er í dag, er
ekki lengi á sér að breytast í aðra.
Jafnlengi og þú lifir verður þú
hverfulleikanum ofurseldur, enda
þótt þér sé það nauðugt, svo að þú
ert ýmist glaður eða liryggur, og
þér er ýmist hugarliægt eða þú ert
æstur, þessa stundina ertu guðræk-
inn hina óguðrækinn, í þennan
svipinn iðjusamur, en situr auðum
höndum hinn, og þú ert sitt á livað
þunglyndur og léttlyndur.
En vitur maður og vei andlega
þjálfaður stendur utan við þessi
liughvörf; Iiann gefur því engan
gaum, hvað lionum finst með sjálf-
um sér, eða af hvaða átt vindur
hverfulleikans hlæs, lieldur liinu,
að öll viðleitni sálar lians gagnist
honuin til þess að ná sem sómasam-
legustu og heztu takmarki.
Því að með þeim hætti má einn
og sami maður að staðaldri halda
rósemi sinni óraskaðri, að hann án
afláts beini til mín einföldu augna-
ráði tilgangsins um alla þessa marg-
víslegu atburði þvera.
Því skírar sem augnaráð tilgangs-
ins er, með því meiri stöðvun ríð-
ur maður af sér margskonar storm-
hviður.
En í mörgum efnum sljógvast hið
skíra augnaráð, því að oft verður
því reikað þangað, sem eitthvað
liugðnæmt er fyrir.
Því að það mun og vera fátítt,
að nokkur reynist með öllu laus
við flekk sinnar eigin löngunar.
Því var það að Gyðingarnir fóru
alls ekki forðum til Bethaníu til
Mörtu og Maríu fyrir Jesú sakir,
heldur til þess að þeir gætu séð
Lazarus.
Því ber að lauga auga tilgangs-
ins svo, að það flökti ekki, en sé
réttsýnt, og beina því til mín þvert
yfir öll hin margvíslegu hversdags-
atvik.
I>nð er nlkunna aö Georges Cleinenceau, er
var forsætisráðherra Frakkn, fyrstu árin eftir
heimsstyrjölilina, var mikill guðleysingi.
Skömmu áður en liann andaðist (árið 1929)
ritaði hann vini sínum Hervé, og komst þar
svo að orði: “Kæri vinur, ég yfirgef þennan
heiin. Þú veist að ég á allri minni lífsleið hefi
dregið dár að því, er lýtur að guðsþjónustu,
og eins gjöra allir samherjar mínir í stjórn-
málum. Ég er nú þess fullviss, að það sé
ógjörlegt að reisa skipulegt félagslíf á trú-
leysinu.
Hefði mér orðið þetta ljóst fyr á tímum,
þá liefði ég barist fyrir |>ví málefni, án jiess
að óttast liáð mannn, og farið J>ar að dæmi
þínu. «
15
Mcrki krossius.