Dvöl - 04.03.1934, Blaðsíða 5

4. marz 1934
D V
Ö L
3
„Viltu vinna þér inn aðra fimm
franka?“
„Já“, segi ég, því að ég er nú
ekki vön við svoleiðis rausn og
ruðning.
Þá segir hann við mig:
„Úr spjörunum“.
„Meinarðu, að ég eigi að klæða
mig úr?“
„Já“, segir hann.
„Hvað , viltu, að ég fari úr
miklu ?“
Þá segir hann við mig:
„Ef þú vilt síður fara úr öllu,
þá máttu vera í skyrtunni, við
látum það svo vera“.
Fimm frankar eru fimm frank-
ar, svo að ég fer úr, en það segi
ég satt, að mér dámaði ekki að
afklæða mig framan í þessum
erki-ræflum. Ég tók af mér hatt-
inn, fór úr upphlutnum, svo úr
pylsinu og svo tók ég af mér
skóna. Nú segir Brument við
mig: „Þú mátt vera í sokkunum,
við erum engir rustar, það erum
við ekki“.
Og Cornu þarna étur upp eftir
honum: „Við erum engir slordón-
ar“.
Og þarna stend ég, eins og Eva
til fara, gæti maður sagv. Og
þeir rísa á fætur, en uppréttir
gátu þeir ekki staðið, sve svínk-
aðir voru þeir, með leyfi að segja,
herra réttarforseti.
Ég segi við þá: „Hvaða ólukku
ætlið þið nú að hafast að?“
Og Brument segir: „Er þá allt
í lagi?“
Cornu segir: „Allt í lagi“.
Og svo taka þeir mig, Brument
höfðahlutann og Comu fótahlut-
ann, rétt eins og maður tekur
stranga af óhreinum fatnaði. Ég
grenja, það geri ég.
Og Brument segir: „Haltu þér
saman!“
Og þarna taka þeir mig upp
á milli sín og demba mér niður í
ámuna, fulla af vatni. Mér fannst
blóðið storkna í æðunum og ég
var gegntekin af kuldahrolli inn-
vortis.
Nú segir Brument:
„Er þá nokkuð meira?“
Cornu segir:
„Nei, þetta nægir“.
Brument: „Hausinn er upp úr
og það munar um hann“.
Comu: „Niðrí þá með hausinn
á henni“.
Og svo ýtir Brument á höfuðið
á mér, rétt eins og það ætti að
drekkja mér, þangað til vatnið
rann upp í nasirnar á mér og mér
fannst ég sjá heilagan anda. Þá
færir hann mig á kaf í einum
rykk.
Ég hugsa, að hann hafi nú orð-
ið smeykur. Hann dregur mig
upp úr ámunni og segir við mig:
„Farðu nú sem snarast og
þurkaðu á þér bjórinn og hnút-
urnar“.
Ég hleyp nú af stað til prests-
ins, og hann lánar mér pils af
vinnukonunni, því hann sá, að ég
var þarna ber, svo fer hann og
sækir Cliicot, löggæzlumanninn í