Dvöl - 04.03.1934, Blaðsíða 13

í. marz 1934
D V Ö L
11
Þinávallaferð.
(1911)
Eftir Albert Engström.
Eftir fimm mílna ferðalag á
hestbaki veitir manni ekki af því
að liðka á sér fæturna. Við Wulff
gengum nú upp á Lögberg*) til
þess að líta á umhverfið, áður
en sólin settist. Það var lítið erf-
iði og borgaði sig ríkulega. Báð-
um megin við lyngigróinn hraun-
rimann eru djúpar sprungur með
tæru, grænleitu vatni, kynlega lað-
andi, og yfirborð vatnsins svo
kyrrt og- tært, að vandi er að sjá,
hvar vatn og loft mætast. í vestri
er hamraveggur Almannagjár,
eins og svört virkisrúst, með
silfurhvítu fossfalli Öxarár. í
austri blikar rautt kvöldsólarskin
á hamraveggjum Heiðargjár og
Hrafnagjár, en lengra til austurs
Kálfstindur (801 m.). I suðri rís
Hengill, hinum megin við Þing-
vallavatn. Hvítir reykir stíga upp
frá brennisteinshverunum í norð-
urhlíðum fjallsins. í norðri gnæfir
Ármannsfell (766 m.) og Súlur
(1095 m.). En í norðaustn
Skjaldbreiður, með hvíta húfu á
kollinum,
En hrikalegust af öllu þessu er
Almannagjá, og hraunriminn,
sem við erum staddir á. Manni
finnst, eins og ægileg náttúru-
*) Hér er átt við hraunrimann
milli Flosagjúr og Nikulásargjár.
umbrotin, sem sköpuðu allt þetta,
sé alveg nýlega afstaðin. Vegg-
irnir í Flosagjá og Niku-
lásargjá — smaragðsgjánum, nú
er eins og vatnið í þeim sé
lýsandi — líta út eins og þeir
hafi klofnað hver frá öðrum í
gær, og dauðaþögnin umhverfis
okkur er eins og augnabliks hlé
í hildarleik jarðarandanna. Yfir
þessu öllu hvílir hátíðlegur, geig-
vænlega alvarlegur fegurðar-
blær. Aðvörun til ofurhugans, sem
ef til vill þráir enn meiri fegurð:
Hingað og ekki lengra, því hver *
sá, sem lítur fegurðina sjálfa —
hann mun deyja.
Gult fiðrildi sveimar yfir
Flosagjá. Hrafn flýgur einn síns
liðs til suðuráttar.
En nú gengur sólin undir við
Almannagjá. Svalur andvari kem-
ur úr vesturátt og í þyt hans
blandast niðurinn frá Öxarár-
fossi. Við klöngrumst yfir Flosa-
gjá eftir mjórri bryggju af nið-
urhrundu grjóti og höldum heim
að gistihúsinu, þar sem Englend
ingamir reykja pípu og tala
ensku, sem þeirra er siður. Þetta
eru allt heimshornamenn (Globe-
trotters). Sumir hafa „makað“
Lappland, allmargir Yellowstone
Fark. Allir hafa þeir „makað“
Egyptaland og Indland. En þeim