Dvöl - 03.02.1935, Blaðsíða 13

3. febrúar 1935
D V Ö L
13
og hnjám. Enn er löng leið eftir.
Við slökkvum Ijósin að gamni. Hví-
líkt myrkurhyldýpi. Engin skamm-
degisnótt kemst hér í neinn sam-
jöfuuð. Að hieyfa sig úr sporunum
áður en kveikt er, væri bráðasti
háski. Loks fer að birta framund-
an. Næsta op er um 250 m. sunn-
ar en hið fyrsta, en þar er þver-
hníft upp og ófært með öllu, en
8tórir snjóskaflar í botninum, því
sólar nýtur þar nær aldrei. Enn
er þakið fallið niður og má þar
kornast upp. Syðsta hluta hellisins
hallar bratt niður á köflum, en á
milli eru slétt flughált svell með
vatni, sem tekur nú í skóvarp, en
hefir oft verið dýpra.
Andrúmsloftið verður þungt, kyrt
og undra hljóðnæmt. Ðropafallið
berst með kynlegu hvískurshljóði
óravegu, um þessa myrkurauðn.
Hér inn af er Ishellir. Hann er
með hinum alkupnu klakasúlum.
Þær ná frá gólfi í axlarhæð. Á
einum stað er sem foss falli af
háum hraunstalli og á gólf niður.
Sá foss er frosinn og má ganga á
bak við ísvegginn uppréttur. Geisla-
brot kertanna verpur æfintýra-
ljóma um skúta og sillur og þungt,
grúfandi myrkrið umhverfis lætur
ekki rjúfast nema áörsmáu svæði.
Það er drjúpandi vatnið úr þaki
og veggjum, sem breytist í súlur
og freðna fossa. Einhverstaðar hér
innan við, á að vera varða, sem
þeir fundu og hlóðu upp Eggert
Olafsson og Bjarni Pálsson, er þeir
fyrstir manna mældu hellinn á
rannsóknarferðum sínum um öræfi
íslands, laust eftir miðja 18. öld.
í Ferðabók þeirra er lengd hans
talin 839 faðmar, hæð 36 fet og
breidd 50 fet, en nákvæmt ermál
þetta ekki fremur en uppdráttur
þeirra félaga af hellinum.
Við höldum til baka að næstu
uppgöngu. í miðju opinu slær
skyndilega á móti okkur heitri
loftbylgju, líkt og er menn koma
utan úr kulda inn í kappkynt hús.
Við komura langt að neðan, þar
sem ísalög vetrarins halda loft-
hitanum niður við núll. Og i op-
unum mætir þetta úrsvala und-
irheimaloft hinu hlýja júlílofti, sem
sérstaklega vermist við snertingu
svartrar steinhellunnar, sem drekk-
ur svo vel í sig hilageisla sólar-
ljóssins.
Þegar eg geng til baka beina
línu milli opa, finn eg fyrst hví-
líka reginleið við höfum staulast
neðanjarðar. En við höfum líka
verið hátt á þriðju klukkustund á
ferðinni.
Hve hraunelfin hefir verið hér
ægilega djúp, sézt bezt á hæð
hellisins. Hvelfingin yfir honum
er a. m. k. á köflum 2 — 3 metra
þykk; hæð undir loft um 12—15
metra. Og hve djúpt kann að vera
niður frá botni hellisins að neðstu
lögum hraunsins, veit sennilega
enginn.
Framhald.