Dvöl - 10.02.1935, Blaðsíða 10
10
D V
Ö L
10. febr. 1935
.Francisco, stórborginni á höfðan-
um við Grullna hliðið, — þeirri,
er kölluð heflr verið af hrifnum
ferðamanni perla Kyrrahafsins.
Þar hefi eg átt heima um nokk-
urra ára skeið. Bifreiðin ber okk-
ur eftir breiðum og sléttum vegi
sem leið liggur suður frá borginni.
Pör okkar er heitið upp til hinna
hrikalegu snævi krýndu Sierra1
Nevada fjalla, sem liggja til aust-
urs, en í vesturhlíðum þeirra er
hinn risávaxnasti partur rauðuskóg-
anna,
Vegurinn liggur eftir lágum
skógarhæðum í suður frá borginni,
unz komið er í Santa Clara dalinn,
sem liggur fyrir mynni San-Fran-
ciscoflóans, og er talinn ávaxta-
auðugasti blettur á jörðinni. í
miðju dalsins liggur bærinn San
Jose, sem hefir um 70 þús. íbúa.
Er þar fagurt mjög og skemmti-
legt um að litast, en við höldum
áfram viðstöðulaust í gegn um bæ-
inn, því dagleiðin er löng, og áfanga-
og næturstaður ákveðinn. upp í
rauðuskógum, en þangað er um
260 km. ferð frá Frisco, og æski-
legast væri að ná þangað í fullri
birtu svo hægt væri að sjá sig um
áður en myrkrið félli yfir.
Þegar Santa Clara dalnum slepp-
ir, er stefnt til austurs þvert yfir
lágfjöllin er liggja að austanverðu
við flóann, og upp í hinn breiða
og víðlenda San Joaquindal, sem
er í rauninni geysimikil lágslétta
milli hinna fyrnefndu lágfjalla og
I
hins hrikaiega fjallabálks til aust-
urs. Gegnum víðlenda ávaxtaakra
liggur leið okkar. Gegnum vín-
berja- og kirsuberjaekrur, framhjá
stórum trjáekrum þar sem plóm-
ur og ferskjur, perur og appelsín-
ur vaxa í gnægð á lágvöxnum, en
vel sprottnum og limþéttum trjám.
Ut úr hitamóðu dagsins sjást
skógiklæddar hæðir í nokkurri
fjarlægð fram undan. Það eru for-
verðir, „the foothills11 Sierra Nev-
adafjallanna. Að baki þessara hæða
liggja hin miklu fjöll, en ósýnileg
okkur að mestu.
Eerðin minnkar. Bifreiðin hæg-
ir á sér upp hinn langa líðandi
bratta. —
Margir hafa þotið í gegnum ríki
rauðuskóganna, í' bifreið eða á
eimreið. Horft á risavaxna stofna
trjánna fljúga framhjá, fundið and-
ardráttinn léttast og hugann yngj-
ast sem snöggvast, og hrópað upp
yfir sig: „Ljómandi fallegt, stór-
fenglegtu. En þeir eru litlu nær
en maðurinn, er fór á skemmti-
skipi norður með ströndum Noregs
til að sjá miðnætursólina, og er
þangað var komið, er hún varð
séð, og honum var gert viðvart,
þá sagði hann, að sig skifti það
engu hvort hann sæi hana eða
ekki. — Hann gæti sagt að hann
hefði séð hana.
En til að verða þeirrar lielgi
var, er býr í þessu guðahofi nátt-
úrunnar, verðum við að hafa stað-
ið örfá augnablik meðal hinna