Dvöl - 10.02.1935, Blaðsíða 11

D V
Ö L
11
%
10. febr. 1935
stóru stofna, gengið nokkurn spöl
undir hvelfingu þessar miklu trjá-
lima. •
Hvað oraakar þau miklu áhrif er
við verðum fyrir, þegar við göng-
um um ríki hinnar víðlendu risa-
furu?
Ef til vill er það íturvöxtur
trjánna. Hinn þráðbeini stofn er
teigir sig hundruð feta upp í him-
inblátt loftið. Það sem bak við
Vöxt hans liggur. Ljósþráin, kraft-
urinn, viljinn í eina átt. Ef til vill
uð einhverju leiti, en það er líka
eitthvað annað, dýpra, sem við
heigjum okkur fyrir. Kyrrðin, sem
yfir öllu hvílir. Helgiblærinn sem
að hugir okkar finna og viður-
kenna. Guðahof þetta er tignar-
legra og heilagra en nokkurt það,
sem menn hafa byggt, fjarlægt
ðllu því er ætíð liggur á bak við
slíkt hjá okkur mönnunum. Byrj-
uð og fullkomnað af náttúrunni,
hyggt á lífsþrá og ljósþrá, einvörð-
ungu.
Osjálfrátt kemur okkur í hug
tími sá, er risadýrin,þau hin stærstu
voru uppi, og við hugsum okkur
þau hér meðal þessara risa. Vís-
indamenn mundu aðvara okkur,
°g segja að slíkt hafi ekki átt sér
stað, að þau hafi verið þar á tíma
þessara trjáa. En við sinnum því
eigi. Hugsun okkar er of hlutfalls-
hundin. Risadýr á meðal risatrjáa.
Okkur virðist við hafa færst til í
8ögu tímans.
A þessari miklu sigra- og valda-
ðld mannsins, er ekkert það lifandi
til sem svo gjörsamlega strjúki í
burtu sjálfbyrgins-tilfinningu okkar,
hugsun og hugsjónir um stærð og
veldi. Hér erum við í öðrum
heimi, og á annari öld?
Allt sem er smátt og lítilsvirði,
er horfið. Hér á allt stórbrotið,
hreint og heilagt, heima.
‘Z Osjálfrátt lítum við niður eftir
okkur sjálfum. Prá hökunni og
niður á skótærnar okkar. Höfum
við ekki skroppið saman? Mink-
að? Er vöxtur okkar hinn sami?
Hugsanalíf okkar hefir breytzt.
Sjálfsþóttinn og einstaklingsálítið
er horfið. Við erum eins og ofur-
lítil börn meðal þessara stórmenna.
I því trausti að það sé aðeins
um stundarsakir, höldum við leið-
ar okkar og hugurinn reikar.
Réttilega hefir risafuran fengið
nafn sitt. Tegundirnar eru tvær,
og er önnur þeirra kölluð ,Gigantea‘
og hin ,Sempervirens“. Sameigin-
legt nafn þeirra er ,Sequoia‘.
Bæði nöfnin á hvor tegund fyr-
ir sig, þegar tekið er tillit til þýð-
ingar nafnanna. Pyrra nafnið bend-
ir til risavaxtar þeirra, og hið
seinna þýðir „Ætíð,lifandi“, eilift.
Risavöxtinn þekkjum við öll.
Hálft fjórða hundrað feta á hæð,
með bol um hundrað fet að uin-
máli, eru þessir jötnar skógarins.
En tölur þessar þýða lítið, hvort
heldur einar sér, eða með öðru, en
þegar við stöndum á meðal trjánna,
þá fæði8t sú hugsun, er knýr fram
orð eins og „Tröllaukinn, risavax-
iðu, án nokkurrar þumlungavitn-