Dvöl - 21.04.1935, Page 7

21. apríl 1935
D V
ð L
7
ekki verður að binda skóþvengi
hans. Þegar mér verður hugsað
til hans, grípur mig enn — þrátt
fyrir allt — eitthvert hatur til
mannanna. Ég finn til með öllum
lifandi verum, sem þjázt af því
að vera lokaðar inni“.
Vinur minn snéri sér vig og
þagði góða stund. „Ég man“,
sagði hann svo, „að á heimleið-
inni komum við í skemmtigarð
borgarinnar. Þar var allt fullt af
lífi og ljósi; allskonar ilmandi tré
— eikur, linditré, beylcitré, mór-
berjatré, ösp, birki og eplatré í
fullum blóma. Lífið lék við hverja
grein og hvert blað. Frjálsir og
óhindraðir fuglar flögruðu milli
trjánna og kvökuðu ljóð sín út í
sólskinið. Já, það var heillandi
umhverfi. Og ég man vel, að ég
var að hugsa um, að í öllu nátt-
úrunnar ríki væri það bara ma'5-
urinn og köngullóin, sem kveldu
lífið úr öðnim verum á svona
seigdrepandi hátt, og maðurinn
einn gæti með köldu blóði beitt
hessari aðferð við sína eigin bræð-
ur. Og það get ég sagt ykkur, að
við það að sjá einu sinni hina ó-
Umræðilegu eymd, sem lýsti sér í
augnaráði þessa manns, ger-
hreyttist skoðun mín á mönnun-
lim, sem valda slíkum hörmung-
uml Um kvöldið sat ég úti í
Slugga á veitingahúsi og hlustaði
ú hljóðfæraslátt, hlátur gestanna
°g samræður; ég horfði á fólkið,
sem gekk fram og aftur úti á
Sötunni — búðarfólk, hemænn,
kaupmenn, embættismenn, klerk-
ar, betlarar, auðkýfingar og port-
konur. Ljósið streymdi út frá
gluggunum og blöðin á trjánum
hreyfðust lítið eitt í golunni og
milli þeirra sást í dökkbláan
kvöldhimininn. En ég hvorki sá
né heyrði neitt af þessu. Ég sá
aðeins svipinn á þessum aumingia
manni, Ijljúgan og gugginn, aug-
un og rykugar, titrandi hendurn-
ar og ég sá myndina, sem hann
hafði málað í þessum kvalastað.
Það er þetta, sem alltaf fyllir
huga minn, þegar ég sé eða heyri
eitthvað, sem er einmana og inni-
lokað“.
Vinur minn þagnaði, en litlu
síðar stóð hann upp, bað okkur að
afsaka sig, og fór burt.
Þórarinn Guðnason,
þýddi.
H a n n: Hvað mynduú þér gera
ungfrú, ef ég kyssti yður?
Hún: Ég myndi kalla á pabba.
H a n n : Þá þori ég ekki að gera
það.
H ú n : Já — en pabbi er ekki
heima.
Fyrsti leikari: Hvaðá ég að
gera til þess að fá fullt hús á frurn-
sýningunni?
A'n n ar 1 ei k a r i: Bjóddu öllum
sem eiga hjá' þér|peninga.
Ferðamaður: Ilvert liggur þessi
vegur?
Drengur: Beint áfram.