Dvöl - 21.04.1935, Side 11

21. apríl 1035
D V Ö L
11
Alþýðuskólar.
Það gnœfa hús um héruð þessa lands
með hvítum burstum eða sléttu þaki.
Þau opna nýja framtið fjölda manns,
með fagurt stríð og hetjusögu að baki.
Þau eru gerð úr steini, fríð og sterk,
og standa likt og tákn hins fagra og
sanna.
Þau sýna vorrar aldar afreksverk
og alþýðunnar sönnu vökumanna.
Þar kemur œskan ör og menntafús,
af alþýðunni er héraðsskólinn þráður.
Og fólkið skilur hraust við þessi hús
með hœrri þrár og betri vilja en áður.
þeir gátu ekki beygt sig með
nægilegri virðingu, jafnvel fyrir
sjálfum guði, og aðrir er höfðu
orðið lotnir og afmyndaðir af því
að liggja yfir bókum. Þarna voru
vísindamenn með páfuglafjaðrir í
höttunum og aðrir í grænum
treyjum, og jafnvel örfáir voni í
gulum treyjúm.
Allir höfðu vitanlega gleraugu,
því það er alkunnugt, að gler-
augu bera vitni um mikinn lær-
dóm.
Þegar sólin steig fram undan
skýjunum og skein á gleraugun,
varð keisarinn að loka augunurn.
Hvað augu þeirra eru glitrandi,
það er eins og þeir byggjust allir
við kauphækkun.
Keisarinn leit yfir þyrpinguna
Kom, œskulýður, hér og horfðu á,
að hallir eru vaxnar upp úr kofum,
og munduþeirra kjark og kraft ogþrá,
sem kendu fyrst i litlum timburstofum.
Og hugsjón þeirra, hún var djörf og
sterk
svo héraðsskólar risu af þeirra vilja.
Hér áttu að sjá og elska þeirra verk,
og eigið hlutverk þitt að lœra að
skilja.
Að þinum hug, sem hlustar afreksgjam
berst heróp tímans yfir fjöll og dali:
Gakk heilt að verki, unga íslands barn,
i alþýðunnar björtu skólasali.
Guðm. Ingi Krisijánsson.
og mælti: Sökum hinnar síríkj-
andi umhyggju fyrir velferð af-
komenda vorra, ætlum við Kín-
verjar að skýra hver sé gagnsemi
vísindanna í þessum heimi.
Vísindin hafa verið lengi hér
við líði og þessvegna viljum við
vita hvað þau hafa gert til gagns.
Svarið mér því ákveðið og
hreinlega: til hvers eru vísindin,
og hver er nytsemd þeirra.
Byrja þú! Hann benti á fræg-
an stjörnuspeking. Þú ert læri-
sveinn himnanna, og á þeim er
bezt að byrja, því þín vísindi eru
háleitust. Hef þú mál þitt.
Hinn frægi stjörnufræðingur
steig fram úr þrönginni og
hneigði sig jafn oft og lögboðið
var, og mælti síðan:
L