Dvöl - 21.04.1935, Qupperneq 16

16
D V
21. apríl 1936
Júdas Makkabeus.
Eg veit um alla fjötra,
eg veit um álög þín.
Eg vaki til að frelsa þig,
Júdea mínt
í sölur legg eg hagsmuni,
blessun og hlóð,
að berjast fyrir trú mína,
land mitt og þjóð.
En aflið, sem ríkir
og ráð mitt uppi ber,
er réttlœtiskenndin og ástin á þér.
Bíddu min, Júdea, bíddu, eg kem.
Og bráðum verður stormur
í Jerúsálem.
Þér helga eg verkin
og vikingshjarta mitt,
sem vorður skal eg standa,
við musteri þitt.
Landið, þjóðin, trúin. —
Eg lifi vegna þin.
, Við leggjum alt i sölurnar,
Júdea mín!
Guðm. Ingi Kristjánsson.
Þóttafulla stúlkan sló saman
höndunum í reiði sinni, en hreyfði
svo fingurna á hægri hendinni
með miklum hraða. Hin stúlkan
liorfði á, rétti svo einnig upp
hendina o.g hreyfði fingurna hægt
og jafnt.
„Jesús minn“, sagði Roy.
„Þær eru mállausar", sagði ég.
„Þess vegna önzuðu þær okkur
ekki“, sagði Roy.
Ö L
„Þær gátu ekki talað“.
Við gengum hægt út úr garð-
inum.
„En hvað þeim hefir liðið illa“,
sagði Roy.
„Þetta hefir verið kvalræði
fyrir þær“.
„Eg skal ábyrgjast, að þær
hefir langað til að slást í för með
okkur, en ekki getað sagt okkur
það“.
„Líklega kemur eitthvað svip-
að þessu oft fyrir þær“, sagði ég.
Við gengum í hægðum okkar.
„Þeim hlýtur að leiðast“, sagði
Roy.
„Ég veit ekki“, sagði ég. „Þær
■hafa sína félaga.
„Ég held þessar stúlkur séu
algerlega einmána“, sagði Roy.
„Nei, það er ómögulegt'.
„Annars hefðu þær ekki verið
einar“, sagði Roy. „Þær hefðu
haft kunningja með sér“.
„Það er alveg rétt“.
Það var orðið aldimmt, ekkert
hljöð heyrðist nema okkar eig'ið
skóhljóð á steinstéttinni. Við
gengum yfir götuna.
„Líklega eyðileggur þetta
kvöldið fyrir okkur“, sagði Roy.
„Ég sagði þér að við skyldum
ekki vera að fara í lystigarðs-
fjandann“.
Helga Kristjánsdóttir
þýddi.