Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - okt. 1996, Blaðsíða 13

Þorsteinn Birgisson
íþróttafrétt
Á forsíðu íþróttablaðs
Morgunblaðsins 1. ágúst
1972 var innrömmuð
„íþróttafrétt" sem ég ætla að
rifja hér upp.
Sunnudaginn 30. júlí 1972
fór fram ieikur í 3. deildinni
í knattspyrnu á milli UMSS
og KS, og var um að ræða úr-
slitaleik um það hvort liðið
kæmist í úrslitakeppnina
þetta árið. Okkur nægði jafn-
tefli, því gátum við verið
meira afslappaðir en Skag-
firðingarnir enda reyndum
við ýmsar kúnstir til að leyfa
UMSS að skora.
En víkjum okkur að grein-
inni sem birtist í Mogganum
(sjá úrklippuna). Orðrétt
stendur í greininni m.a.: „Nú
var staðan orðin 2:0fyrir KS
og UMSS sótti áfram. Mark-
maður KS (innsk. Óli Birgis)
notar gleraugu ogeitt sinn er
UMSS sótti, sá hann bara
ekki neitt. Hann brá á það
ráð að fara afturfyrir markið
Elínbjörg Ingólfsdóttir
Er alltaf viss um að
missa af einhverju
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
Elínbjörg Ingólfsdóttir er
þrjátíu og eins árs gömul og
er gift Vigfúsi Markússyni.
Þau eiga dótturina Ásu
Magneu. Elínbjörg vinnur á
Byggðasafni Árnesinga og er
búsett á Eyrarbakka. Hún er
Siglfirðingur í húð og hár og
elskar gamla bæinn sinn. Af
hverju flutti hún þá suður?
„Elti karlmann, hvað ann-
að?! Maðurinn minn er frá
Eyrarbakka og hann vill búa
þar. Persónulega líður mér
betur á Siglufirði en hann vill !
alls ekki flytja þangað. Við
förum þó oft þangað í heim-
sókn. Að minnsta kosti fjór-
um sinnum á ári. Það hefur
reyndar aðeins dregið úr j
heimsóknunum núna en sú j
var nú tíðin að við fórum um i
áramót, páska og að minnsta I
kosti tvisvar yfir sumarið.
Svo var oft farið um haustið
líka. Fjórar ferðir á Sigló á ári
eru algjört lágmark núna.
Þetta eru ekki nema um það
bil fimm klukkustunda
keyrsla og það þykir nú ekki
mikið nú á dögum. Á milli
ferðalaga er ég í símanum að
afla frétta að norðan. Eg er
alltaf viss um að ég sé að
missa af einhverju. Eg er
nefnilega ennþá í þessu að
þurfa að fylgjast vandlega
með öllu sem gerist. Hver er
kominn á nýjan bíl og þess
til að skipta um gleraugu, á
meðan hann var aðþví skutu
Skagfrðingar og boltinn lá í
markmannslausu netinu.
Aumingja markverðinum varð
svo mikið um að sjá skotið að
hann skutlaði sér til að reyna
að bjarga en var bara óvart
fyrir afian mark og tilraun
hans því gagnslítil. Það sem
eftir var leiksins notaði hann
nýju gleraugun og varði hvern
einasta bolta“.
Þar sem ég var þátttakandi
í leiknum og er einnig bróðir
markmannsins man ég ekki
eftir því að að hafa nokkru
sinni skammast mín annað
eins hvorki fyrr né síðar. En
þar sem Óli Birgis er ekki
húmorslaus maður og stríð-
inn mjög held ég svona
háttar. Þetta er svo ríkt í mér
og er alveg óháð forvitni.
Þetta er bara eitthvað sem
maður á að vita.“
Móðir Elínbjargar og öll
systkini hennar búa á Siglu-
firði. Þar eru líka allir vinir
hennar og því kannski ekki
að furða að henni skuli finn-
ast hún örlítið útundan. Elín-
björg hlýtur að vera haldin
heimþrá?
„ Já, það má eiginlega segja
það. Það er kannski þess
vegna sem ég vil ólm flytja
seinna meir að hann hafi gert
þetta viljandi, enda vor-
kenndi hann alltaf Skagfirsk-
um fótboltamönnum fyrir
það eitt að vinna aldrei KS-
inga í knattspyrnu (eða mjög
sjaldan). Sauðkræklingar hafa
enn í dag mjög gaman af að
rifja þetta atvik upp. Erling
nokkur Pétursson búðareig-
andi á Sauðárkróki og mikill
knattspyrnuunnandi hengdi
þessa úrklippu út í glugga í
verslun sinni, öllum „Krækl-
ingum“ til gamans.
Að lokum vil ég leiðrétta
eitt sem kemur fram í þessari
Mbl.-grein. Þar stendur að
Skagfirðingar hefðu verið
mun betri, nei, nei, bölvað
bull, það er útilokað. Eða
hvað haldið þið?
aftur heim, út af allri fjöl-
skyldunni og vinunum. Það
breytir engu fyrir mig þó svo
að bærinn hafi breyst á und-
anförnum árum. Reyndar
sakna ég bragganna og skúr-
anna sem búið er að rífa. Eg
sakna líka ónýtu bryggjunnar
sem búið er að koma fyrir
kattarnef. Eg skil samt alveg
tilganginn. Þrátt fyrir þetta
allt saman er Siglufjörður að
mínu mati fallegasti bærinn á
landinu og jafnvel þótt víðar
væri leitað.“
13