Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - maí 1997, Blaðsíða 11
Kerlingarnar hlupu fram og aftur í
ringulreiðinni og alltaf var Helga
með mig í fanginu. Hún hljóp síðan
með mig sem leið lá út og niður á
veg og þar upp í næsta bíl og þaðan
heim til föður síns þar sem hún
ruddist með mig í fanginu beint inn
á stofuna og heimtaði að ég fengi
forgang!
Það eina sem ég hafði upp úr lát-
unum var frí þennan hálfa dag og
auðvitað lifði ég nokkra daga á því
að vera strákurinn sem hafði fengi
karrískálina á hausinn.
Enn þann dag í dag fara ónot um
mig þegar þjónar búa sig undir að
rétta eitthvað matarkyns yfir axlir
mér á veitingahúsum. Svo er ég ekki
frá því að háralitur minn hafi farið
að breytast upp frá þessu!
Kjötbúðarbíllinn
Það var mikið um dýrðir þegar Kjöt-
búðarbíllinn svokallaði sást keyra
upp að hliðinu. Þá hrópuðu litlu
fangarnir húrra, húrra, húrra, það
verður kjöt í dag!
Strokumenn
Einn daginn rétt fyrir matinn(!) er-
um við Steinar Viktors og Einar Páls
staðnir að stroki. Hjálparmaður okk-
ar utandyra var Steini Kalla. Hann
opnaði hliðið. Ég vona að það sé
óhætt að upplýsa það nú. Við erum
eltir uppi og gómaðir hjá húsi
Hlöðves skólastjóra. Og erum lok-
aðir inni. Við finnum að þetta er
grafalvarlegt mál.
Einar frændi byrjar að grenja. Og
þvílík hljóð! Hann öskrar og orgar.
Okkur Steinari líst ekki á blikuna.
Enn hækka orgin. Við Steinar byrj-
um líka. Og við grenjum þarna allir
þrír í kór. Og þvílík öskur! Þetta var
ekki bara grátur lítilla stráka sem eru
lokaðir inni fjarri mæðrum sínum
heldur fylgdu svo sannarlega líka
með í kaupbæti öll vonbrigðin yfir
brauðsúpu og fiski í karrísósu!
Gæslukonur okkar sáu fljótt að sér
og opnuðu fyrir okkur en þær höfðu
ekki hugmynd um hverju þær höfðu
komið af stað. (Þetta var fyrir daga
breiða límbandsins frá Hafnarfirði!)
Við bókstaflega neituðum að hætta
að grenja. Þarna sátum við grát-
bólgnir með hor í nös og öskruðum
af lífi og sál. Þegar við vorum teknir
fram grétum við enn og það var
langt liðið á dag þegar við sátum
með ekkasogum inni við púsl meðan
hinir krakkarnir horfðu með öfund-
araugum inn um gluggana á þessa
þrjá strokumenn sem höfðu grenjað
sig út úr prísundinni og uppskorið
inniveru og púsl.
Þvotturinn
Að áliðnum degi, þegar síðsumar-
sólin á Siglufirði er í þann mund að
hverfa á bak við Illviðrishnjúkinn, þá
standa þessi rúmlega eitt hundrað
börn í þrefaldri röð sunnan við Leik-
skálahúsið og bíða þess að láta
strjúka framan úr sér með vatns-
bleyttum bómullarhnoðra. Ég reyni
alltaf að standa í röðinni sem hún
Lauga Óskars þvær. Mér finnst hún
svo falleg. En af því maður er svo
lítill og vitlaus þá lendir maður
kannski í vitlausri röð og á þá á
hættu að sú sem lokaði mig inni þvoi
Nú erum við á leiðinni heim
vollí vollí vollí vei
í voða stórum rútubíl
hæ hæ hæ
en mamma stendur á torginu
vollí vollf vollí vei
og tekur þar á móti okkur
hæ hæ hæ
11