Vesturland - 24.12.1956, Blaðsíða 3

Séra Þorbergur Kristjánsson:
Qólaltujleiðinj
Jes. 9.6.
Innan skamms verður jólagleðin hringd inn enn á ný —
hátíðablær breiðist yfir bæ og byggð, og vér fögnuni og þökk-
um þann atburð, sem orðinn er. Það er margt, er veldur vin-
sældum jólanna, en ugglaust kemur það þó ekki sízt þar til
greina, — þetta að þau eru hátið heimilanna öllum öðrum
stórhátíðum fremur.
Páskarnir skírskota til trúarinnar, — bjóða oss að taka
þátt í sigurhrósinu, — sigurgleðinni, — birta oss endurlausn
Krists algjöra og endanlega.
Hvítasunnan eflir síðan von vora og vissu uin það, að
vér sjálf megum öðlast hlutdeild í sigri páskanna. Vér höldum
þá hátíðlegt afmæli kristinnar kirkju, þessa inikla samfélags,
er sýnt hefur oss Krist og vill sameina oss uin hann. Vér
minnumst þess þá, er Drottinn gaf kirkju sinni dýrar gjafir
andans, er henni skyldu fylgja upp frá því, og vér eigum því
einnig aðgang að.
En jólin skírskota öllu öðru fremur til elskunnar, — til
kærleikans. I‘au minna oss á upphafið, sem var þetta, að Guð
elskaði oss og sendi því son sinn í heiminn oss til frelsunar.
— Já, þau rifja upp fyrir oss fyrsta þáttinn í hinni undur-
samlegu sögu endurlausnarinnar. Og þessi upphafsþáttur, —
atburðirnir, er jólafrásögurnar greina frá, hefir í eitt skipti
fyrir öll helgað heimilið, — amstur þess og ánægju, áhyggjur
móðurinnar og elsku, ómálga barnið og umhverfi þess allt, —
því að „barn er oss fætt“. Þ'annig hljóðar jólaboðskapurinn.
Og hann orkar ekki á okkur, þessi boðskapur, sem einstak-
linga ákveðinnar þjóðar, og ekki aðeins sem greinar á hinum
mikla meiði kirkjunnar, — nei, hann orkar ekki hvað sízt á
oss sem fjölskyldumeðlimi einfaldlega. Þessi boðskapur vekur
oss ekki aðeins sigurgleði eða vonríka eftirvæntingu. Hann
kveikir einnig með oss fögnuð og þökk íyrir það, að vér
eigum ákveðið heimili með öllum þess helgu tengslum, og
það undursamlega er, að þetta á alveg eins við um einstæð-
inginn, já jafnvel þar, sem aðeins einn maður er á heimilinu,
því að hann veit og finnur, að einnig honum er það fætt,
barnið, er jólaboðskapurinn fjallar um. Um jólin er því yfir-
leitt æði tóinlegt á vinnustöðunuin, — bátarnir bundnir við
I^ryggju og búðir lokaðar. Allir, sem geta því við komið, orna
sér við arin lieimilisins, og beint og óbeint varpar birtan frá
jólaboðskapnum sérstökum blæ yfir hvert heimili að kalla, —
styrkir og treystir fjölskyldutengslin, sem eru í senn aflgjafi
°g yljandi skjól einstaklingsins og traustustu máttarstoðir
■
kristins menningarþjóðfélags.
Birtan frá jólaboðskapnum brýzt gegn um svörtustu
skugga, því að Guð er sjálfur gestur vor og breiðir blessun
sína yfir fjölskylduhringinn, er hans eigin sonur eitt sinn
gekk inn í og helgaði þannig í eitt skipti fyrir öll. Megi návist
hans nú móta heimili yðar allra og veita yður í sannleika
GLEÐILEG JÓL.