Búnaðarrit - 01.01.1941, Qupperneq 74

(58
BUNAOAHRIT
lagðar tilraunir hafa verið gerðar á þessu ári með
kynbætur hins skozka og íslenzka fjár til sláturfjár-
framleiðslu. Allmargir bændur nota slcozka hrúta til
einblendingsræktar og láta flestir vel ai'. Varnir gegn
búfjársjúkdómum draga mjög úr sölu hrúta af þess-
um stofni, því að þegar var búið að fullnægja í svip-
inn eftirspurninni eftir þeim í nágfannasveitum Hall-
dórsslaða og hvorki má ílytja þá austur fyrir Jökulsá
á Fjöllum eða vestur á mæðiveikissvæðið.
Afkoma sauðfjárræktarinnar. Árið 1939 var mjög
hagstætt fyrir sauðfjárbændur nema þá, sem höfðu
hinar skæðu sauðfjárplágur, mæðiveikina eða garna-
veikina í fé sinu. Veturinn 1938—39 var íremur
góður og voraði mjög vel. Fé gekk ágætlega undan
og var heilsuhraust, nema þar sem mæðiveiki og
garnaveiki herjuðu bústofninn.
Dilkar voru nieð afbrigðum vænir haustið 1939 og
líklega vænni en nokkru sinni l'yrr í manna minnum.
Meðalkjötþungi allra dikla sem slátrað var þetta
liaust var 14,2 kg. Verð sauðfjárafurða var mjög
liagstætt miðað við næstu 15 ár á undan.
Búnaðarnámskeið: A útmánuðunum mætti ég á
bændanámskeiðum í Húnavatnssýslu og flutti þar
erindi um sauðfjárrækt, nautgriparækt og fóðrun
búfjár.
í nóvember kenndi ég á námskeiði, sem Búnaðar-
félag íslands hélt í Reykjavík fyrir eftirlitsmenn
nautgriparæktarlelaga og eftirlits- og fóðurbirgða-
félaga.
Fúðurbirgðafélögin: í júlíbyrjun fól stjórn Búnað-
arfélags íslands mér að hafa eftirlit með fóðurbirgða-
félögunum fyrst um sinn, en það starf hafði Theodór
heitinn Arnbjörnsson haft á hendi lil dauðadags.
Skýrslur höfðu borizt frá 44 íelögum l'yrir starl's-
ái'ið 1937—38, en á niilli (50 og 70 félög voru starfandi
árið 1938—39.