Búnaðarrit - 01.01.1941, Blaðsíða 128

122
BÚNAÐARRIT
lega, ef þær hafa hraunbotn veita þær mjög góÖ upp-
vaxtarskilyrði, þar helzt botngróðurinn meiri og betri
og l'ylgsni og afdrep eru þar óþrjótandi. Þótt jaka-
skrið sé nokkurt í slíkum ám, fer þaö aldrei svo, aö
l)otninn sé urgaður. Þá eru lækjarósar oft góðir dval-
arstaðir seiða. En sérstaklega veita löng sýki meðfram
ám góð skilyrði, einkum ef í þau renna smálækir eða
lindir. Geta slil< sýki oft fóðrað svo þúsundnm skiptir
af seiðum lax og göngusilungs ineð ágætri afkomu.
Eins og kunnugt er fer lax og göngusilungur upp í
árnar í þeim erindum að auka kyn sitt, annars staðar
getur hann það ekki. Þessir fiskar lara hratt frá ár-
ósum og upp til i'yrstu hrygningarstaðanna, þar byrjar
ástalífið og makavalið og einnig val á hrygningarstað,
cins og áður er sagt. Séu hrygningarsvæðin víðáttu-
mikil dreifist hópurinn nm þau, en ætíð fer talsvert
stór hluti, einkum af þróttmesta fiskinum, eins langt
upp og komist verður vegna fossa og annara hindrana.
Þessi eiginleiki þessara fiskitegunda, að fara eins
langt upp ei'tir ám og komist verður, er ákaflega þýð-
ingarmikill fyrir uppvöxt seiðanna. Því ofar sem seiðið
er klakið út, því meiri líkur eru fyrir því, að það finni
góða dvalarstaði á leiðinni niður aðalána.
Af þessu, sem sagt hefur verið, má sjá, að hrygn-
ingarsvæðin ern hezt sem víðáttumest og ofarlega í
ánum. Þá eru mestar líkur til að hin uppvaxandi seiði
finni verustaði, sem henta þeim hezt, en það eru:
Stöðuvötn, lækjarósar, lindir, tjarnir og sýki, þar sem
þau lifa á ýmis konar gróðri og siná vatnadýrum.
Yfir vetrarmánuðina liggja þessir staðir undir ís og
er þá allt rólegt og hættulaust fyrir seiðin, meðan aðal
áin ryður sig með jakaferð og umturnar þar öllu og
drepur.
Allt það, se.m nú hefur verið talið, þarf að athuga
og taka lillit til, þegar segja skal um þá möguleika,
scm eitt vatn 'hel'ur til að framfleyta fiski.
A