Búnaðarrit - 01.01.1941, Síða 109
BÚNAÐARRIT
10:5
með þeim sveitum, sem hafa bezt skilyrði til býla
íjölgunar. Landið er lágt, grjótlaust, veðrátta mild,
næturfrost sjaldgæf svo að tjón verði af, ræktunar-
skilyrði eru sæmileg og samgöngur víðast góðar.
Ágangur af sandi er þar að sönnu sumstaðar tals-
verður, en hægt mun að ráða við hann, ef rétt er að
farið, t. d. tel ég nauðsynlegt, að gerðir séu fráræslu-
shurðir gfir lönd fremstu jarða i Landegjum. Verði
vutninu veitt af, sem flæðir ofan við sjávarsandana,
svo að luvgt verði að girða þá og græða, fær graslendið
vörn fyrir sandfoki, og nokkuð af því landi, sem nú
er í sandi mun verða til nytja. Heppnist að hlaða fyrir
og sameina í einn farveg vötnin, sem falla að Land-
eyjum, ætti að gera þær að ræktuðu landi ineð þéttri
byggð-
V.
Að lokum vil ég geta þess, að þau lög, sem nú gilda
um sandgraiðslu, eru í ýmsu ófullkomin og úrelt, er
því þörf á að endurskoða þau og breyta þeim. Stærri
sandgræðslusvæðin eiga að vera opinber eign. Ivostn-
aður við sandgræðsluna er svo mikill, að bændur geta
fæstir borið hann. Þeir vilja hafa íhlutunarrétt um
hvað gert er, og þeir vilja fá arð af landi, sem er i
græðslu og óafhent. Afskipti bænda af sandgræðslu-
svæðunum, eru oftast sprottinn af þeirra eigin hags-
munamálum, en minna af áhuga fyrir l'ramgangi
sandgræðslustarfsins. Kemur það fram í kröfum
þeirra um slægnaafnot, beitarrétt o. fl., sem slund-
um er í andstöðu við það, sem vera á og tefur fyrir
verkinu.
Síðastliðið ár, þ. e. 1940, var girðingarefni ófáanlegt
:tð kalla má, því var ekki hægt að girða nein ný sand-
svæði, þó að umsóknir og kvartanir kæmu víða að,
biða því óleyst mörg verkefni þar til úr rætist með við-
skiplin. Gunnlaugur Kristmundsson.