Búnaðarrit - 01.01.1941, Page 118

3. mi/nd. Þriggja ára gamalt laxseiði, nokkuð smækkuð mynd.
Þessu halda hjónin áfram þar lil hrygnan hefir gotið
öllum hrognum, sem getur tekið nokkra daga, þvi þau
eru ekki að starfi nema í I jósaskiftunum kvelds og
morgna. Vísindamenn telja að á þennan hátt frjóvgist
ekki yfir 3—7% af hrognum i straumvatni. En hjá
sæmilegti vönuni klakmanni 95—97%.
Nú er það ofurskiljanlegt að jtessi frjóvguðu hrogn
á hinum náttúrlegu hrygningarstöðum eru vmsri hættu
undirorpin, svo sem leirburði í ánni og isruðningi.
Fugla'r og fiskar sækjast eftir að éta þau o. fl. Öll þessi
hætta er útilokuð þar sem hrognin eru varðveitt i klak-
húsi yfir vetrarmánuðina þar til þau eru sjálfbjarga
seiði.
Með einföldu dæmi má skýra þetta enn betur. Tökum
lax-hrygnu sem vegur 5 kg, í henni eru um 10 þúsund
hrogn og hjá henni l'rjóvgast í bezta tilfelli 7% eða
700. Nú er það vist að ekki meira en % af þessur.i
hrognum lifir af yfir vetrarmánuðina og verða það þvi
180—200 seiði sem byrja sjálfstætt líf í ánni vorið eftir
hrygninguna.
Ef hrogn úr jafnþungri hrygnu eru tekin og frjóvg-
uð af klakmanni, frjóvgast eins og áður er sagt 95%
eða 9500 hrogn, það er mikið ólag ef meira drepst i
klakhúsinu yfir veurinn, en 10% þegar miðað er við
tölu frjóvgaðra hrogna. Það verða því rösklega 8000