Búnaðarrit - 01.01.1941, Side 122

116
B Ú N A i) A II II I T
aldrei fundizt hrygna nieð þroskuðum hrognum, sem
ekki hafði farið í sjóinn. Aftur leiddu rannsóknir í ljós,
sejn próf., Dr. Knut Dahl hafði með höndum um þetta
atriði, að nær helmingur karlseiðanna höfðu þroskuð
svil áður en þau gengu til sjávar. Þetta merkilega atriði
álita vísindamenn sein nokkurskonar baktrygging teg-
undarinnar. Tækist einhverntíma svo illa til að ein-
ungis ein hrygna kæmist frá hafinu upp ána og á
lirygningarstað, J)á væri samt kynstofninum borgið því
litlu hængirnir niyndu duga lil að frjóvga hrognin.
Eins og áður er sagt, ganga laxaseiðin til sjávar mest
á aldrinum 2—4 ára. Þau fara mjög varlega við ósana
meðan þau eru að venja sig við salta vatnið. Það hefir
verið prófað að láta seiði úr fersku vatni i sjó og hafa
þau dáið jafnskjótt og J)að hefði verið eitur. Það er ein-
mitt þessi timi við ósana, sem er seiðunum svo gagn-
legur til l)ess að þekkja æskustöðvarnar aftur er Jiau
koma af hafinu.
Eftir að seiðin fara i sjóinn og þar til þau koma aftur
sem stór eða smár tímgvunarfær lax veit maður lítið
eða helst ekkert um hans lifnaðarhætti, eða hvar hann
heldur sig.
Töluvert miklar rannsóknir hafa verið gerðar á
þessu sviði, sérstaklega með því að rannsaka magainni-
haldið, og hafa þær leitt í Ijós að síldin og síldarátan
er aðalfæðan. Hlýtur því dvalarsvæðið að vera hank-
arnir eða grunn út frá ströndunum. Þó hefir fundizt
i möguni nokkurra laxa krahhategund ein, sem er
skyld marflóm og lifir svo að segja í öllum norður-
hluta Atlantshafsins.
Áðu r en mönnum lærðist að lesa aldur laxins af
iireistrinu var mikil deila meðal visindamanna um
aldur og lifnaðarhætti laxins. Helst var sú skoðun ofan
á að laxinn, eftir nokkurra ára dvöl í sjónum gengi í
árnar sem smálax og hrygndi, en svo endurtæki þetta
sig ár eftir ár, laxinn kæmi alltaf stærri og stærri uns