Búnaðarrit - 01.01.1941, Side 127

BÚNAÐARRIT
121
silungnum og að lokum hverfur hann líka. Er þá að-
eins ei'tir lítilfjörleg veiði af smávöxnum göngusil-
ungi. Kemur þetta af því, sem áður er sagt, að smá-
silungurinn á hægast með að fela sig og smjúga og þá
verður það Ihann, sem fær tækifærið til að auka kyn
sitt. Það eru með öðrum orðum gerðar öfugar kyn-
bætur.
Hrygningarsvæði stöðuvatna eru bezt, þar sem er
flágrynni út frá landi og smágerð möl í botni, venju-
lega við ár eða lækjarósa. Ágætir hrygningarstaðir eru
þar, sem uppsprettulindir koma upp um vatnsbotn-
inn eða við strendur þess.
Stærð hrygningarsvæðanna hefur töluverða þýðingu,
ei þá rýmra um fiskinn og minni hætta á bardögum
milli svilfiskanna, sem oft vill verða, þar sem þröngt
cr. Svo er líka um fleiri og fjölbreyttari staði að velja,
sem á við lund hverra hjóna, á líkan hátt og þá fugl-
arnir velja sér hreiður.
Af þessari stuttorðu lýsingu á hrygningarsvæðunum
geta menn gert sér grein fyrir notagildi þeirra stað-
bátta, sem þeir hafa i huga.
b. Uppeldisstöðuar.
Þá kem ég að öðru atriði fiskiræktarinnar, skilyrð-
unum til uppvaxtar ungviðinu.
Undantekningarlitið eru hæfilega djúp og átuauðug
slöðuvötn bezlu dvalar- og uppeldisstaðir fyrir seiði
lax og göngusilungs. Því er það, að sú skoðun hefur
lengi ríkt hér á landi, að lax væri eingöngu í þeim ám,
sem kæmu úr eða rynnu gegnum stöðuvötn. Stöðu-
vötnin eru lieztu uppeldisstöðvarnar fyrir þá sök, að
' þeim lifir ungviðið við fjölbreyttastan botn- og svif-
groður. Þar er enginn ísruðningur, sem svo oft getur
tortímt þessum smælingjum í stórum stíl. Næst stöðu-
vótnunum ganga lygnar ár og botngrónar, sem ekki
‘ yðja sig með jakaferð, heldur detta niður. En sérstak-