Búnaðarrit - 01.01.1941, Qupperneq 139

BUNAÐARRIT
133
haldið lóðlieint upp með vinstri síðu en stangarhúnn-
inn stendur efst á lærinu, og þannig er stönginni haldið
allan tímann. Einungis ef fiskurinn stekkur verður að
láta stöngina síga en setja hana jafnskjótt i spennu og
fiskurinn er kominn í vatnið.
El' nokkur leið er, á strax að fara að hala inn og
gefa aldrei eftir án þess að hremsa og ekki fyrr en
vinstri hönd orkar ekki að halda stönginni réttri. Lofa
fiskinum að renna út með svo eða svo mikið af linu
er mikið óráð, i því liggur aukin hætta á að missa
fiskinn.
Það á að leggja stöðugt átak á fiskinn 1—3 kg. við
það þreytist hann afar fljótt og er þá hægt að landa
honum. Sé maður einn verður að draga að sér færið
um leið og gengið er að fiskinum. Hafi maður ekki
gogg skal grípa með hægri hendi um styrtluna framan
við sporðinn og grípa fiskinn upp með snöggu ákveðnu
taki, þannig að hausinn hangi niður, þá hreyfir fiskur-
inn sig ekki. Bezt er að rota fiskinn með hút af •%"
járnröri, sem hafa má í vasanum.
Ég hel'i lieyrt ágæta Iaxveiðimenn segja, að aneð
lítilli stöng hafi þeir allra hezt fundið þessa ógleyinan-
legu, geislandi veiði-gleði — þetta dásamlega við lax-
veiðina, sem iheillar svo veiðimenn að þeir leggja í
löng og erfið ferðalög til þess eins að geta stundað
laxveiði í i'áeina daga. Fá að kljást við hinn sprett-
harðasta fisk heimsins, — með litla Iétta stöng í
hönd.