Búnaðarrit - 01.01.1941, Qupperneq 155

BÚ'NAÐARRIT
149
lega, — eða nægilega stutt. Því þarf að velja úr hin-
um mörgu afbrigðum, ef vera kynni að meðal þeirra
fvndust einhver, sem þyldu hina miklu birtu hins
norræna sumars, væru „langdegisjurtir". Og þó þær
ekki finnist, er alls ekki loku fyrir það skotið að hægt
sé að búa þær til, með kynhótum. Sem dæini um hve
þýðingarmikið starf þetta er álitið, vil ég nefna, að
sænska ríkið hel'ur fyrir nokkrum árum sent grasa-
fræðing til Austur-Asíu, til þess að safna þar saman
afbrigðum af sojabaunum til reynslu og kynbóta á
þeim í Svíþjóð og fer það stari' fram á jurtalcynbóta-
stöðinni i Svalöf, á Skáni. Hvort það tekst mun fram-
tíðin sýna.
Við stöðina i Svalöf hefur ungur íslendingur stund-
að nám undanfarið, Áskell Löve, sem margir munu
kannast við af ritgerðum lians í íslenzkuin blöðum og
tímaritum. Síðsumars 1948 hað Áskell mig, fyrir
Magister Anderson, sérfræðing Svalöftilraunastöðvar-
innar viðvíkjandi sojahaunum, um að gera tilraun
hér með ræktun nokkurra sojabaunaafbrigða sem
taldar væru óviðkvæmar fyrir langri dagsbirtu og
ættu þess vegna að geta vaxið hvar sem væri á hnett-
inum — ef skilyrði væru einnig að öðru leyti góð.
Var þess sérstaklega beiðst, að þær yrðu einnig
i'eyndar við jarðhita.
Að sjálfsögðu varð ég við þessari hón og snemma
um vorið 1989 barst mér svo í hendur lTæið af 10
stofnum af sojabaununuin. Hétu þeir þessum nöfnurn:
I • Green jap.
‘■i- Soja hispida witensis.
3. Manitoba Bro'wn.
4. Soja frá Pulawy, original,
а. Soja frá Svansjö.
б. Black O.
Nýr stofn frá professor Riede, Bonn.
Dickmanns griingelhe.