Búnaðarrit - 01.01.1951, Page 80
78
BUNAÐARRIT
farið var að bera hann á. En ábatinn af gróðurhjöll-
um, sem gerðir eru til varnar brottruna, getur haldizt
árum saman. Yfirleitt á þetta sér jafnan stað, þegar
horfið er frá sáðjurtabúskap að blönduðum, ellegar
að kvikfjárrækt og ávaxtatrjáa.
Leiguliðar geta notað þær framkvæmdir, sem þeir
gera á ábýlisjörð sinni, vegna fræðslu fenginnar á til-
raunabúum og sýningarbýlum, sem grundvöll að end-
urgreiðslukerfi l'yrir varanlegar umbætur eða að-
gerðir, sem enn gætir, þegar þeir flytjast burt.
Þekkingarmiðlun landa á milli.
Svo mikil áherzla hefur vcrið lögð á þetta atriði í
I skýrslum alþjóðafunda um vísindi og landbúnað, að
eigi gerist þörf að ræða það frekar hér, nema til þess
að undirstrika að sú fræðsla, sem menn skiptast á,
varðandi tækni, kynbótajurtir og kynbótagripi kemur
því nðcins að gagni, að fyllsta tillit sé haft til allra >
aðstæðna á hvorum stað. Ágæt ráðlegging um kalk-
notkun í einu landi gæti valdið stórtjóni í öðru, þar
sem jörð er frábrugðin og jurtir. Þess konar fræðslu-
skipti verður að reisa á nokkuð skýrt mörkuðum og
þröngum grundvelli að því er varðar landgæði og veð-
urfar, því að aðstæður þurfa að vera sambærilegar.
Hins vegar eru auðvitað sumar iðnaðaraðl'erðir, svo
sem binding köfnunarefnis til áburðarframleiðslu,
sem beita má hvarvetna þar sem unnt er að reisa og
reka verksmiðju í því skyni.
Loks er notkun einnar tækni öðrum aðferðum og
aðgerðum háð. Menn telja e. t. v. í hugsunarleysi að
skilyrði og aðstæður séu til að taka upp einhverja
nýja aðferð, en svo kemur í ljós að þeirra er ekki völ
í því landi, sem nýmælið á að nota. Nefna má sem
augljóst dæmi, að i Bandaríkjum Norður-Ameríku og
í Vestur-Evrópu styðjast margar nýjungar við raf-
orku, en hennar er enn ekki kostur víða. Enn um sinn