Búnaðarrit - 01.01.1951, Page 123
BÚNAÐARRIT
121
af blöðrununi, og er þá undir rauður, hrjúfur, sár
flötur. Kaun þessi koma oftast á hendiir og andlit.
Gróa þau fremur seint og eru óþægileg, vegna þess að
stundum fylgir þeim ákafur kláði.
Hér á landi eru þess dæmi, að menn hafi sýkzt á
þennan hátt, og er því ástæða til þess að sýna fyllstu
varfærni við hjúkrun sauðfjár með útbrotaveiki á
fótum.
Svín.
Enda þótt svínarækt sé ekki algeng hér á landi geta
svin þó borið ýmsa sjúkdóma, er menn geta smitast af.
Raiiðsíjki (Erysipeloid) er sjúkdómur, sem ein-
stöku sinnum sést í svínabúum hér á landi. Er hér
um að ræða ákafan bakteríusjúkdóm, byrjar hann
vanalega með miklum sótthita, síðar koma í ljós sér-
kennilega ferkantaðir bólguhnútar i húðinni og finn-
ast þeir dreifðir um allan skrokkinn. Hættulegastur
er sjúkdómur þessi litlum grísum og hvolpafullum
gyltum. Stundum veldur sjúkdómurinn langvinnum
bólgubreytingum á lokum hjartans, og valda þær
stundum skyndilegum dauðsföllum, eftir að liið ákafa
stig sjúkdómsins er um gerð gengið, og sjúklingurinn
virðist vera orðinn heilbrigður.
Það kemur eigi ósjaldan fyrir að menn, sem hirða
veik svín eða kryfja þau, smitist af rauðsýki. Smitið
á sér vanalega stað gegnum sprungur, rifur eða skurði
á höndum og handleggjum. Bólgnar þá staðurinn upp
og þaðan breiðist bólgan í húðinni út, svo að stund-
um eru nokkrir fingur uppbólgnir, dökkrauðir en
sjaldan öil höndin. Bólgan er mjög viðkvæm, og oft
fylgir henni mikill kláði. Sjaldgæft er, að bólgan nái
upp á handlegginn, en stundum myndast þar sér-
kennilegir ferkantaðir bólguhnútar líkt og á svinum.
Vanalega er hér um fremur vægan kvilla að ræða,