Búnaðarrit - 01.01.1951, Page 155
BÚNAÐARRIT
153
ur verðlaun fyrir afkvæmi sín á afkvæinasýningu,
(sjá grein um afkvæmasýningar á öðrum stað í rit-
inu). Annars er ekki unnt að gera mikið á milli nokk-
urra beztu hrútanna í hreppnum. Þeir eru margir
kosta miklir og bera með sér nokkra kynfestu. Eins
og sjá má af töflu D, þá eru flestir hrútar í Mýra-
hreppi ætlaðir að meira eða minna leyti frá kynbóta-
búunum í Lóninu, einkum Stafafelli. I gegnum það fé
má svo rckja ætt þeirra að Múla í Geithellnahreppi.
Borgarhafnarhreppur. Sýningin þar var sæmilega
sótt, en hrútarnir nolckru lakari en í Mýrahreppi. Þó
voru nokkrir hrútar góðir. Sá jafnbezti var Gammur
Gunnars Gíslasonar á Vagnsstöðum, frá Stafafelli,
sonur Labba þar. Gammur hefur þó heldur mjótt bak.
Hoði Ragnars á Skálalelli, Núpur og Roði Benedikts á
Kálfafelli, og Spakur Steinþórs á Hala, voru líka mikl-
uin kostum búnir.
Hofshreppur. Þar var sýningin vel sótt og hrútarnir
jafnbetri en nokkru sinni áður, þó vantar mikið á, að
þeir séu þeim kostum búnir, sem æskilegt væri. Bezlir
eru eftirtaldir hrútar: Þráinn og Latur- Guðlaugs
Gunnarssonar í Svínafelli, Ófeigur Jóns Jóhannssonar
á Hnappavöllum og Skapti Magnúsar Þorsteinssonar
á Hofi. Vantar þó nokkuð á lærvöðva-þroska Skapta.
Aðstaða Öræfinga til kynbóta sauðfjár er erfið.
Sveitin hefur nú um 15 ára skeið verið algerlega ein-
angruð, svo ekki hefur gefizt kostur á að fá kynbóta-
hrút keyptan að á þessu límabili. Sú framför, sem
náðst hefur, sem ekki er svo litil, er því öll að þakka
bættu úrvali og betri mcðferð á heimastofninum.
Er ég kom í Öræfin á hrútasýningu í l'yrsta sinni
haustið 1937, vógu allir hrútar 2ja vetra og eldri að
að meðaltali 68.8 kg, en haustið 1949, 80.1 kg, eða
11.3 kg meira.
Það er mikið álitamál, hvort Öræfingar eiga að
halda áfram með sinn slofn alveg óblandaðan, eða