Heilbrigðismál - 01.03.1951, Blaðsíða 3

FRÉTTABRÉF UM IIEILBRIGÐISMÁL
3
leitun á því barnnboð'i, sem haldið hefur verið hér í Reykjavík und-
anfarna mánuði, þar sem einn eða fleiri af þessum sjúkdómum hefur
ekki verið boðinn með og smitað fleiri eða færri af börnunum.
Mörg börn, sem hafa fengið kíghóstann og mislingana saman, hafa
orðið mjög mikið og sum hættulega veik, og verst hafa þau farið út
úr því, sem samtímis hafa fengið hlaupabóluna. FjTÍr bömin er bezt
að1 taka út einn sjúkdóm í einu, en leiðin til þess er ekki að bjóða
tuttugu börnum heim, né að láta bömin fara í hvert barnaboðið af
öðru. Heldur ekki að fara með börnin í hús þar sem önnur börn eru
eða safna mörgum börnum heim til sín. Mislingar, kíghósti og hlaupa-
bóla smita með öndun, og sú smitun fer langhelzt fram innanhúss.
I’ótt börnin leiki sér úti við önnur börn, verður smithættan miklu
minni þar, þótt hún sé einnig til staðar.
Mikilsvert er að geta varið ungbörn fyrir þessum farsóttum. Kíg-
hóstinn getur farið illa með heilsu ungra barna, einkum ef þau em
með beinkröm, og er mikils um vert að geta hlíft þeim við veikinni,
ef þess er lcostur. Þar sem fleiri börn em á heimili og hvert sýkist af
öðru, verða allar varnir erfiðar, en þar sem barnið er eitt á að vera
hægðarleikur að verja það. Þá þarf ekki aðeins að halda því frá öðr-
um börnum, heldur þarf líka að varast fullorðið fólk, því að komið
getur fyrir að þeir sem eldri eru fái kíghósta, oft án þess að vita af því.
Konurnar hafa gaman af að skoða börn hver hjá annarri, en á farsótta-
tímum þarf hver móðir að vernda bam sitt fyrir þeim bakteríuhern-
aði, sem vinkonurnar heyja óafvitandi með áþreifandi aðdáun og
kjassi.
Þá eru skírnarveizlurnar oft vafasöm fyrirtæki frá heilsufræðilegu
sjónarmiði. Þegar húsið er fyllt af fólki utan um lítið barn, er því
Htt skeytt hvort menn koma kvefaðir, með bronchitis eða hálsbólgu
eða annað þaðan af verra, sem getur sýkt bamið. Ef einn berkla-
smitberi slæðist með í slíkt samkvæmi — en það er ekki á nokkurs
manns færi að þekkja hann úr — vofir banvæn heilabólga yfir barn-
inu.
Gyðingar umskera enn í dag börn sín, og hefur það verið til siðs
hjá prestum þeirra að þerra blóðið úr sári bamsins með vörum sínum.
Komið hefur fyrir að börnin hafa fengið berkla í sárið vegna þess að
presturinn hefur verið með berklasýkla í munninum. Þótt börnin geti
hér meðtekið heilagan anda blóðlaust, þá geta prestarnir verið berkla-
veikir eins og aðrir menn og ættu að láta athuga sig með það fyrir
augum einu sinni á ári, eins og kennarar.
Ég hef orðið nokkuð langorður um börnin, en það er ekki að
astæðulausu, því að þau eru viðkvæmust fyrir ýmsum sóttum, og
kvef, sem er meinlítið fyrir fullorðinn mann, getur orðið hættulegt
fyrir börn. Á seinni árum hafa menn þráfaldlega séð, að stafylokokka-