Heilbrigðismál - 01.01.1964, Page 13

Hin nýkjörna sljórn Krabbameinsjélags Reykjavikur. Talið jrá vinstri: Sveinbjörn Jóhsson lircstaréttarlögmaður,
Sigriður Eiriksdóttir hjúkrunarkona, Ólajur Bjarnason yfirlœknir, gjaldkeri, Bjarni Bjarnason lœknir, formaður,
Gisli Fr. Petersen yfirlœknir, ritari, Hans R. Þórðarson forstj. og Jón Oddgeir Jónsson framkvœmdasljóri félagsins.
mein, telja liana varhugaverða. Þó sýnir
sig víða erlendis þar sem slík fræðsla er vel
á veg komin er fólkið betur á verði gegn
sjúkdóminum og fær því oft fulla lækningu
í stað þess að koma um seinan. Það er einnig
reynsla þeirra sem erlendis fást við slíka
fræðslu og fylgast með áhrifum hennar, að
krabbameinsóttinn fer þverrandi lijá al-
menningi þegar frætt er nm sjúkdóminn
af fullkomnu hispursleysi, en ekki að pukr-
ast með hann eins og einhvern óttalegan
leyndardóm. Það er óneitanlega vandasamt
verk og litlu má muna að vopnin geti snúist
í höndum bess, sem með þá fræðslu fer.
Hún verður að byggjast á næmum skilningi
á afstöðu fólks til sjúkdómsins og varúð.
Það er ekki einungis á íslandi sem allt
hefur komist í uppnám út af skýrslu amer-
ísku vísindamannanna um reykingar og
fréttabréf um heilbrigfusmál
skaðsemi þeirra. Öll heimsblöðin skrifa um
reykingar og nikótín. Sumir eru sármóðg-
aðir yfir að hinir amerísku þrjótar skuli
vera að þyrla öllu þessu moldviðri í loft
upp. Því má maður ekki vera í friði fyrir
þessurn áróðursseggjum, sem altaf eru að
skjóta upp kollinum til að vekja athygli á
sér og reyna að gerast frægir með einhverj-
um ráðum. Þeir svífast þess jafnvel ekki
að Iiræða lífið úr fólki, ef þeir aðeins geta
upphugsað eitthvað sem kemur nafni þeirra
á síður heimsblaðanna. Það er ekki verið að
hugsa um þó þreyttar og vansælar sálir séu
sviftar þeim fáu ánægjustundum sem þær
eiga völ á. Þurftu þeir nú endilega að detta
niður á tóbakið og ljúga upp á það öllum
vömmum og skömmum. Þó enginn taki
mark á þessu endemis kjaftæði, er það nú
samt svona: Við reykjum ekki sígarettuna
13