Tíðindablaðið - 13.03.1974, Blaðsíða 3

Síða 3
Fastir skrivarar og fastir
teigar í komandi bløðum
Tíðindablaðið hevur fingið sær fastar með-
arbeiðarar, bæði her heima og burturi.
Nakrir av meðarbeiðarunum og teirra
føstu teigar verða umtalaðir niðanfyri.
Av øðrum er at nevna, at til teigin
Dagsins mál á aðru síðu hava vit avtalu
við nakrar menn, sum fara at gera við-
merkingar til mál, sum eru frammi i dag.
Millum teirra, sum fara at skriva, kunnu
nevnast Árni Olafsson, Heðin Samuelsen,
Zakaris Wang, Birigir Danielsen, Eyðun
Johannesen, Halgir Winther Poulsen og
Hans Jákup Debes.
KNASSI
Á aftastu síðu í blaðnum
hava vit tekniseriuna
Knassi, sum verður teknað
av Moco.
Moco er dulnevni fyri
tveir danskar teknarar,
Jørgen Mogensen og
Cosper Comelius. Teir
hava tikið tveir teir fyrstu
bókstavimar í eftimøvnu-
Vit hava fingið bræv-
kassa, sum ætlanin er, at
hava regluliga i blaðnum,
væntandi annan hvønn
fríggjadag.
Tað verður gynækolog-
urin Marner Simonsen,
sum kemur at svara
teimum spumingum, sum
verða sendir inn.
Til tað fyrsta blaðið hava
vit biðið nøkur fólk sett
spumingar, sum koma í
næsta blað.
num hjá sær og harvið
fingið sær dulnevnið
Moco.
Henda tekniseria verður
brúkt av umleið hálvt-
annaðhundrað bløðum um
allan heim, bæði í Europa,
Asia, USA, Kanada,
Suðuramerika og Austra-
lia - og millum tey bløð,
sum kunnu bjóða lesaru-
num hesa tekniseriu, er
eisini Tíðindablaðið.
Smáttan
hjá Tom
Harriet Beecher Stowe,
sum hevur skrivað bókina
«Smáttan hjá Tom»,
vaknaði ein morgunin og
var - til síina stóm undran
- vorðin víðagitin fyri hesa
bók.
Hon hevði stóra sam-
kenslu fyri teimum neyð-
ars nekaratrælunum, og
ein dagin avgjørdi hon at
lýsa teirra syrgiligu lagnu i
eini bók. Skrivipappír
hevði hon onki, og hon
savnaði teir pappírslepar
saman, sum vóra at finna í
húsinum. Á hesar lepar
skrivaði hon ta bókina,
sum skuldi gera navn
hennara kent um allan
heimin.
Ein útgevari helt, at
hann kundi royna at geva
bókina út, men hann tordi
ikki at prenta meira enn
10.000 eintøk, sum vórðu
seld eftir einum mánaða.
Eftir stuttari tíð vóru
300.000 eintøk prentað, og
Harriet Beecher Stowe
gjørdist bæði rik og kend.
Cosper Comelius
Skemtimynd
I hvørjum blað er ætlanin
at hava eina skemtitek-
ning. í blaðnum mikudag
verður ein tekning við
uttanríkispolitiskum evni
av danska skemtiteknara-
num Mogens Juhl, og í
friggjadagsblaðnum verð-
ur tað okkara egni teknari.
Óli Petersen, sum fer at
taka sær av okkara
heimligu viðurskiftum.
Óli Petersen, sum er
okkara besti skemtitekn-
ari, er kendur um alt
landið við tekningum
sinum í norðoyastevnu-
teitinum, Rukkulakka-
num. Hann hevur haram-
framt gjørt hóp av
tekningum til onnur bløð
og tíðarrit.
Danski teknarin, Mog-
ens Juhl, verður roknaður
millum teir bestu donsku
skemtiteknamar, og hann
er kendur langt út um
heimland sítt. Tekningar-
nar hjá honum era dagliga
at finna í teimum størstu
bløðunum í fimtan ymsum
londum, og millum tey
bløðini, hann teknaði til, er
New York Times.
TlÐINDABLAÐIÐ mikudagin 13. mars 1974
NYTT
UMNØVN
Valevnislistin hjá fólka-
flokkinum í Suðurstrey-
mi er liðugur, og annar
av feimum núverandi
tingmonnunum, Sigfred
Skaale, er ikki á. Hann
tekur seg burtur úr
politikki.
Sigfried er føddur í
Havn í 1906, og í tí
almenna lívinum hevur
hann serliga gjørt vart
við seg í býráðnum.
Hann var býráðslimur
frá 1957 til seinasta val,
og í mong ár var hann
formaður.
1 1962 varð hann
valdur á ting fyri
fólkaflokkin, hóast hann
bert var nr. 3 á listanum
og ti hevði smáar
møguleikar at verða
valdur eftir ti valskipan,
sum tá var galdandi.
Hann var ikki tinglimur
frá 1966 til 1970, men
varð afturvaldur hetta
árið.
Andlát
Sunnudagin 3. mars
andaðist John Joensen i
Havn, vanliga róptur
John i Mykinesi. Hann
var 59 ára gamal. Saman
við bróðrinum, Poul,
sum doyði fyri nøkrum
árum síðani, hevði John
í mong ár handilsvirkið
John og Poul Joensen.
John var giftur við
Áslu, ið var dóttur Poul
Enok Hansen lærara.
Bøm teirra era Ámi,
Elsa, Laura, Poul og
Súsanna Margretha.
Mánadagin 4. mars
andaðist Napoleon Jus-
tesen á Viðareiði. Poli
var 61 ára gamal, og
hann var til skips so
seint sum seinasta
summar, men í fjørheyst
gjørdist hann sjúkur, og
í síðstu viku andaðist
hann so á landssjúkra-
húsinum. Poli var ógift-
ur.
Hósdagin 7. mars anda-
ðist Petur Hans Kjær-
bæk á Tvøroyri. Hann
var føddur í 1899 og fylti
75 fyri tveimum mánað-
um síðani. Kona hansara
Súsanna, doyði í fjør.
Friggjadagin 8. mars
andaðist Jógvan Olsen,
Jógvan i Ámastovu, í
Kunoy. Jógvan var
kongsbóndi. Hann doyði
niðri á rikishospitalinum
í Keypmannahavn og
var 59 ára gamal.
Jógvan var giftur við
Fridu, sum eisini er úr
Kunoy. Bøm teirra era
Ámi Fróði, Sæbjøm,
Elsupa Svanhild og Heri
Ólavur.
Leygardagin 9. mars
andaðist Niels Jacob
Andreasen úr Sørvági.
Hann var føddur í 1909
og var 64 ára gamal, nú
hann andaðist niðri í
Keypmannahavn. Kona
hansara, Sigrid, er úr
Gásadali. Tey eiga tvær
døtur, Kristina og Paula
Mánadagin 11. mars
andaðist Morentza Joen-
sen í Havn. Hon var 83
ára gomul.
Ein heilsan
og tøkk
til TANTU »
Ella í Vátutoft í
Klaksvík 85 ár fríggja-
dagin
Ótakksemi er tað, sum
alt ov ofta eyðkennir
mannaættina, og sum
áratalið mennist, verður
ein meir og meir varar
við, hvussu nógv ein
skyldar sínum með-
menniskjum takk fyri
bæði størri og smærri
vinargerðir alt lívið
ígjøgnum.
Hon er ein megnar-
kvinna - ikki av teim,
sum rópa upp, bæði
tíðliga og seint, og seta
krøv til bæði hatta og
hitt, - nei, ein av teim
stillu í landinum, ein av
teim, sum við at passa
sítt dagliga yrki væl og
virðiliga hvønn dag,
hevur skapt ein hugna
randan um seg, sum øll,
ið koma á hennara leiðir,
mugu ásanna og gleða
seg yvir.
At passa heim sítt og
styðja mann sín í
lívsstarvi hansara, tað
var hennara gleði.
Ikki tí at lív hennara
bert var viðrák, nei
merkt av sjúku hevði
hon ofta umstøður til at
falla í fátt, men soleiðis
hitti tú hana aldri. Altíð
tilreiðar við einum upp-
muntrandi orði til tey
yngra so væl sum tey
eldru, aldri eitt ilt orð
um nakran kundi hoyr-
ast á vørram hennara.
Eg sat nú ein dagin og
hugsaði um bamaárini
og tær minnisríku løtur
har norðuri. Ta tíðina,
sum Hans Andreas so
vakurt yrkir um: «Nei
hoyr, nei hoyr motorar-
nar, ið strúka út úr
vág».
Hesar stillu morgnar-
nar, tá bert fuglaljóðið
kundi hoyrast, og tú var
farin oman í køkin og
royndi at fáa ein flógva í
komfýrin. Tær løturnar,
tá ið róp kom í úti á
Kósini, skip sást í
Kallsoyarfirði, og hvus-
su rópini fluttu seg heim
í bygdina, sohvørt skipið
sást koma undan í teim
ymsu býlingum. Vit í
Vikunum vóra millum
tey seinastu at síggja,
hvat skip tað var. Gleðin
yvir at hittast aftur. Tá
vóru lítlir møguleikar at
frætta frá skipi í
veiðutíð, og gleðin var
tess størri, tá ið ein
hevði síni kæra aftur
heima.
Soleiðis bert mær í
huga, at tín heimkoma
fer at verða, loddskotini
siga, at tað grynnist,
men eitt skal tú vita,
góða Tanta, at eg og
mong við mær, vio
stóram takksemi min-
nast teg á hesum tínum
føðingardegi. Minnast
til tá ið tú og
«Baddi»fjálgaðu um ok-
kum sum smá, minnast
til heimið «í Vátutoft»,
har tú og Malvinus
skaptu eitt fyrimyndar-
ligt heim, har gudsótti
og gestablídni hevði
hásæti, hetta heim, sum
stóð opið fyri faðir
mínum longu tá ið hann
byrjaði lívsstarv sítt,
hetta heim, móður mín
kom frá, og í hesum
heimi sá eg sjálvur
dagsins Ijós.
Tá eg nugsi um alt tað
stríð, tú má hava haft
av okkum, tá ið vit vóru
smá, má eg bert drýpa
høvur og enn einaferð
ásanna, hvussu ótakk-
samt menniskjað er.
William