Samtíðin - 01.03.1937, Síða 30

SAMTÍÐLN
26
‘/tö ta£ab.CL. a>ið
11. Aheyrendur ræðumannsins.
Veljið yður aldrei of stóran sal
til ræðulialds. Auð sæti andspænis
ræðumanninum eru viðbjóðsleg.
Þau skaj)a ömurleik í luiga Iians.
Það er betra, að salurinn sé of lít-
ill en of stór. Þvi þéttskipaðri sem
salurinn er, þeim mun auðveldara
er að hrífa áheyrendurna.
Stór, þéttskijiaður áheyrendáhóp-
ur er venjulega lítilþægur og auð-
veldur viðfangs. Hvernig svo sem
einstaklingarnir í þeim hópi
kunna að vera, er hópurinn í heild
sinni þannig, að tiltölulega auðvelt
er að lirifa hann og koma honum
í gotl skap.
En til þess að ræðumaður geti
brifið ábeyrendilr sína, verður hann
að hafa kynt sér hugsunarhátt
þeirra sem best, Hann verður að
taka sem mest tillit til óska þeirra.
Þess vegna eru sérfræðingar, sem
hugsa einungis um viðfangsefni sín,
venjulega þrautleiðinlegir ræðu-
menn, nema þeim takist að gera er-
indi sín það skemtileg og alþýðleg,
að áheyrendurnir bafi gaman af
þeim.
Hafið bugfast, að ef þér ætlið að
hrífa áhevrendur vðar, verðið þér
að lnigsa eins og þeir og tala í þeirra
anda. En liugsanir yðar og orðaval
verða að vera í hærra veldi en ger-
ist og gengur í daglegum viðræðum.
Ræðumaður verður að vera þess
megnugur að lialda athygli áheyr-
enda sinna sivakandi. Til þess verð-
ur hann að beita bugþekku lát-
bragði, fyndni — og útlistunargáfu
sinni. Fjölmennur áheyrendahópur
er reikull í hugsun. Það þarf ekki
annað en að köttur læðist upp á
ræðupallinn, þá eru allir farnir að
luigsa um köttinn. Þess vegna verð-
ur ræðumaðurinn að fella þennan
atburð inn í ræðu sína. Ef áheyr-
endurnir ætla að fjarlægjast ræðu-
manninn, verður liann beinlinis að
ella þá eins og styggan fénað, kom-
ast fvrir þá og smala athygli þeirra
að ræðunni.
En til þess að eiga slikt ekki á
auilurýlr. 14-
&
i <
s irm
3280
hvergi fegurra, meira, betra
né ódýrara úrval af allskonar
kven- og barna-höfuðfötum.
unnlau

riem