Samtíðin - 01.06.1969, Side 18

14
SAMTÍÐIN
„Hún er farin,“ anzaði hreingerninga-
konan. „Það er búið að loka. Þið eigið að
borga mér veitingarnar.“
„Hvernig stendur á því, að þið skuluö
vera búin að loka?“ rymur í eiginmann-
inum.
„Skilurðu það ekki?“ segir kona hans.
„Klukkan er orðin hálfeitt. Og þú ert líka
búinn að fá meira en nóg. Nú skulum við
borga og koma okkur svo heim.“
Maður hennar drattast að veitingaborð-
inu, fer niður í vasa sinn og dregur upp
kvolaða seðla. Konan er líka staðin upp.
Hún er álút, krossleggur hendurnar á
brjóstinu og bíður. Þegar maður hennar
kemur aftur til hennar, tekur hún undir
handlegginn á honum og leiðir hann út
— stuttum, reikulum skrefum.
Úti er dimmt, og gamla konan segir:
„Farðu nú varlega, Einar minn, svo
þú hrasir ekki. Ég er ekki orðin það sterk,
að ég geti stutt þig.“
„0 — blessuð vertu hafðu engar áhyggj-
ur af mér. Ég er ekki orðinn neitt óstyrk-
ur í fótunum enn,“ anzar karlinn drýg-
indalega.
„Já, ég veit þú ert styrkari en ég,“ seg-
ir hún í hálfum hljóðum, og þegar hann
tekur yfir um hana, segir hún upphátt:
„Ég veit meira að segja, að þú mundir
vel geta bjargað þér, þó þú misstir
mig . ... “
„Hvað ertu að segja, væna mín?“ tek-
ur hann fram í fyrir henni.
„Ævinni er að verða lokið,“ andvarpar
gamla konan. „Áður en varir, er enda-
dægrið komið. Það er nú það“ . ..
„Gerðu mig ekki órólegan,“ segir hann
blíðlega, „og elsku, vertu ekki að minnast
á þetta í kvöld.“
„Ef til vill tekur Guð mig til sín á
undan þér,“ segir konan.
„Af hverju skyldi hann gera það?“
svarar gamli maðurinn og geispar. „Hvert
gætirðu farið án mín? Ekkert! Og ég
yrði líka svo einmana, ef þú færir,“ bæt-
ir hann við og kyssir konuna á kinnina,
umkomulaust að vísu, því að munnurinn
er ekki lengur vel fallinn til þess háttar
aðgerða.
„Æ, vertu ekki að þessu!“ segir gamla
konan og fer öll hjá sér. „Ef einhver sæi
nú, að við værum með þetta kossaflens
úti á miðri götu!“
„Hvað gerði það til,“ muldrar hann.
„Svo veit ég ekki betur en að þetta sé
.. . sé . . . dagurinn minn,“ bætir hann við.
Síðan rölta gömlu hjónin þegjandi heim.
að það sé nokkuð öruggur mælikvarði á
menntunarskort manna, ef þeir hafa
gaman af að hlusta á sjálfa sig tala.
♦
að megin vandamál meiri hluta mann-
kynsins sé að verða ekki hungurmorða.
♦
að það sé siðamennska að horfa framan
í dömu, sem maður er að dansa við, þó
að hún sé í geysilega flegnum kjól.
♦
að góð ráð séu það, sem eldra fólk gefur
unga fólkinu, af því að orðið sé um
seinan fyrir það sjálft að nytfæra sér
þau.
♦
að fyrst sé konan smátelpa, síðan verði
hún skólastúlka, þar næst táningur,
síðan ung stúlka, þar næst ung stúlka.
eftir það ung stúlka — og loks amma.
HAFNARFJÖR€3UR - HAFNARFJÖRÐUR
SUÐURGÖTU 21 — SÍMI 51305