Barnablaðið - 01.12.1966, Side 6

HEIMBOÐIÐ
Það var afmælisdagur Birgittu, og foreldr-
ar liennar liöfðu leyft henni að hafa ofur-
litla veizlu. Það var enginn vandi að finna
út, hverjurfi ætti að bjóða. Auðvitað voru
beztu vinstúlkur hennar velkomnar.
Til þess að allt yrði nú enn skemmíilegra,
þá skrifaði Birgitta smá boðskort til hvers og
eins, sem boðinn var.
— Ætlar þú ekki að bjóða Ingu? spurði
mannna Birgittu, eftir að hafa lesið yfir boðs-
kortin.
— Ó, mamma mín, mér er aldrei boðið til
hennar. Hinar stúlkurnar langar aldrei til
þess að bjóða henni til sín.
— Inga getur engum boðið heirn, sagði
mamma. Foreldrar hennar liafa hvorki tíma
né kringumstæður til þess. Þau vinna bæði
úti, og svo er íbúðin þeirra lítil. Ég lít svo
á, að þú ættir að bjóða Ingu.
— En, þú veizt mamma, að Inga gengur
ekki í sunnudagaskólann.... þar að auki er
hún sjaldan með okkur hinum nú orðið.
— Inga verður að gæta systkina sinna, þeg-
ar hún kemur heim úr skólanum, svo að hún
hefur engan tíma til að leika sér. Og mér
finnst engin ástæða til þess að ganga framhjá
henni þó að hún gangi ekki í sunnudaga-
skólann. Hún mundi ef til vill verða mjög
glöð, el' þú styngir upp á því við hana. Það
er nú ekki skemmtilegt að standa alltaf
álengdar.
— Það er þá víst bez.t að ég bjóði henni
svaraði Birgitta óánægjulega.
Þegar afmælisdagurinn rann upp og allt
var undirbúið, hljóp Birgitta fram og afiur
eins og larnb í haga og leit eftir öllu áður
en gestirnir komu. Mamma hennar hafði bak-
að kökur og búið til fínt ávaxtasalat, en hitt
varð Birgitta sjálf að sjá um.
Þegar allir voru komnir nema Inga, varð
Birgitta svolítið skönnnustuleg. Að liugsa sér
ef Inga kærni nú ekki. Hún skyldi nú bara
láta sér til hugar koma, að 'hún væri ekki
velkomin.
En sem betur fór þá kom nú Inga líka og
Birgitta tók brosandi og hlýlega á móíi henni.
Hinar stúlkurnar urðu svolítið undrandi.
— Óska þér til hamingju með afmælisdag-
inn, sagði Inga, og rétti Birgittu dálítinn
stranga, sem var vafinn í silkislæðu. Silki-
sjalinu getur þú vafið um höfuðið og blómin
skaltu nota eins og þú vilí.
Birgitta varð frá sér numin, þegar hún sá
blómin. Þrír litlir rósaknúppar! Oft höfðu
henni verið gefin blóm áður, en aldrei rósir.
Rósir voru mjög dýr blóm!
— Bróðir minn vinnur í blómabúð, sagði
Inga, til að gefa skýringu, svo að Birgitía
áliti ekki að hún liefði varið óheyrilegri pen-
ingaupphæð fyrir rósirnar.
Birgitta þakkaði fyrir, og bráðlega var
Inga með af lífi og sál og skemmti sér eins
vel og hinar. Þær fóru í samkvæmisleiki,
drukku saft og borðuðu kökur. Þegar gildið
var næstum því að taka enda, var ávaxtabúð-
ingurinn borinn fram. Þá var það, að ein-
hver hóf að tala um sunnudagaskólann.
— Má hver sem vill koma í sunnudagaskól-
ann? spurði Inga.
— Auðvitað. Þú ert velkomin og taktu
systkini þín með þér, sagði Birgitta.
— Þá kem ég strax næsta sunnudag, svar-
aði Inga.
Þær sátu lengi og töluðu sanran, en að síð-
ustu urðu þær að skilja og lrver og ein fór til
sinna heima.
Þegar allir voru farnir og kyrrð var komin
á, settist Birgitta niður og fór að hugsa um
6