Barnablaðið - 01.12.1966, Side 13

HETJUR DAGSINS
Pétur var tólf ára, og var búinn að lesa heil-
mikið um hetjur og þeirra miklu og marg-
víslegu dáðir.
— Ég vildi óska, að tímar lietjudáðanna
væru ekki liðnir hjá, sagði Pétur við mömmu
sína. Hugsaðu þér, ef maður gæti í dag farið
út og harizt \ ið mótstöðumenn krisíindóms-
ins. Þá mundi ég líka verða heíja.
— Þú getur orðið hetja í dag. Veiztu það
ekki? sagði mamma. Pétur horfði á hana stór-
um augum. Hetja í dag! Því hefði hann
aldrei trúað.
— En, mamma, hvernig get ég orðið lietja
í dag? Þeir tímar eru löngu liðnir.
— Manstu eftir sögunni um drenginn, sem
var deyddur í Antíokkíu á fyrsíu dögum
kristninnar, vegna þess að hann vildi ekki
afneita frelsara sínurn?
Já, livort ég man, sagði Pétur. En nú á
tímum líða víst engir ofsóknir vegna jesú?
bætti hann við.
— Það er nú rétt það sama. Vísast getur
það hent hæði hér heinta og í öðrurn lönd-
um. Og þú vanræktir það nú sjálfur síðast
í gær að nota tækifærið til þess að sýna hug-
rekki þitt vegna Jesú. Þegar Georg og Karl
voru staddir hérna, og þú sýndir þeim allar
jólagjafirnar sem þú hafðir fengið, þá köst-
uðu þeir með fyrirlitningu í hurtu, fallegu
nýju Biblíunni þinni, og sögðu að það væri
enginn Guð til. Þú manst, að þeir sögðu líka,
að Biblían væri skrifuð aðeins handa konum
og óvita börnum, og að þeir fyrir sitt leyti
gætu ekki skilið, að föðurbróðir þinn skyldi
senda þér slíka bók o.s.frv. Þá þagðir þú og
lézt þá halda, að þú hefðir sömu skoðun og
þeir.
Pétur roðnaði. — En, mamma, þú veizt,
að ég er það ekki, andmælti hann.
— Hvers vegna sagðir þú það þá ekki, og
viðurkenndir frelsara þinn?
— En, mamma, þeir liefðu bara hlegið að
mér og sagt, að ég væri að látast vera vitrari
en þeir.
— Ja, hvað hefði það gert til? Sértu hrædd-
ur við að viðurkenna sannleikann fyrir nokkr-
um félögum, sem þó eru ekki eldri en þú
ert sjálfur, hvað mundi þá hafa orðið úr þér,
ef þú hefðir komizt í sömu kringumstæður og
Cyril frá Antíokkíu?
Pétur þagði og varð niðurlútur. Hann
fyrirvarð sig.
— Kæri drengurinn minn, hermaður má
ekki skammast sín fyrir þá hugsjón, sem hann
berst fyrir. Það þarf mikið hugrekki til þess
að vera hermaður Drottins. Manstu ekki
eftir því, að Jesús segir: „Hver, sem blygð-
ast sín fyrir mig og mín orð fyrir hann mun
og mannssonurinn blygðast sín, þegar liann
kemur í dýrð Föðurins, með heilögum engl-
um.“
Mér dettur annað atvik í liug, þegar viss
drengur gerði ekki, það sem hann vissi, að
var rétt, einungis vegna þess, að hann var
hræddur um, að hinir drengirnir mundu
Itlæja að lionum.
Pétur beygði höfuðið enn dýpra.
Tækifæri til að sýna djörfung og hugrekki
á örlagastundum, veitist aðeins fáurn einurn.
En við eigum öll dagleg tækifæri í höndum
okkar til þess að vinna sigra, sem eru ef til
vill mörgum sinnum þýðingarmeiri en þeir
sigrar, sem unnir voru af þessum hetjum,
sem fóru út með sverð við hlið. Það eru
liversdagshetjurnar, sem eru stærstar í augum
Guðs.
Framhald á bls. 40.
13