Barnablaðið - 01.12.1966, Síða 32

K I N Z A
Framliald af bls. 25.
fæturna og Absalom grét og hafði hita.
Augnalok hans voru bólgin og lokuðu fyrir
augun svo að hann gat ekki séð. Borgin var
skemmtileg og það voru vatnsleiðslur með
rennandi vatni hingað og þangað á götunum.
Ég haðaði augun hans úr tæra kalda vatn-
inu. Við sváfum úti í garði gistihússins, og
ég var endurnærð þegar ég vaknaði um morg-
uninn. En augu drengsins míns voru enn
lokuð af bólgunni eftir rykið og hitann
daginn áður. Faðir þinn fór til sölutorgsins,
en ég varð eftir með litla drenginn minn,
skyggði fyrir augu hans og rak burt flugurn-
ar, sem allt var fullt af þar í garðinum því
að þar stóðu margir asnar bundnir.
Meðan ég sat þarna, kom til mín kona, sem
átti heima þar í borginni og við fórum að
tala saman. Þá tók hún eftir Absalom. —
„Er litla barnið veikt?“ spurði hún. „Já“,
svaraði ég, og sýndi henni hvernig liann var
í franran. „Komdu með mér,“ sagði hún og
stóð á fætur. „Ég skal vísa þér veg til trúboðs-
konunnar. Hún mun gefa þér lyf handa hon-
um svo að honum batni. Hún læknaði litla
drenginn minn þegar þyrnibroddar höfðu
stungizt upp í augun á honum.“
En ég sat kyrr. „Ég á enga peninga,“ sagði
ég. „Það gerir ekkert til,“ sagði hún, „því að
trúboðinn er lreilög kona, og hjálpar bara af
því að luin elskar dýrðlinginn sinn. Það er
góður dýrðlingur, sem tekur að sér fátækl-
inga.“ „En þessir útlendingar eru ríkir og
búa í stórum húsum,“ sagði ég. „Hún \ill
víst ekki taka á móti mér.“ „Þessi írúboðs-
kona býr í húsi eins og okkar er, og flestir
sem koma til hennar að fá hjálp eru fátækir.
Hún rekur engan út. Hún tekur á móti öll-
um í nafni dýrðlingsins síns, skal ég segja
þér.“ Þó að ég væri nú smeik, þá fór ég með
henni, því að mér var svo umhugað um að
fá eitthvað við augunum drengsins. Við kom-
um inn í þrönga hliðargötu, og að húsi með
opnurn dyrum. Nokkuð af fólki var að fara
út þaðan. Það voru fátækar konur eins og
ég, og þær báru börn á bakinu. Sumar höfðu
lyfjaglös með sér, og engin þeirra var hræðslu-
leg að sjá. Við komum á hentugum tínra,
því að fáir voru eftir í herberginu, og hefð-
um við komið seinna hefðum við kannski
ekki lritt hana lreima. Hún var hávaxin nreð
ljóst hár og ljósleit augu. Ég hef aldrei séð
neina manneskju líka henni. Hún talaði svo
vingjarnlega við alla, og tók litlu börnin í
fangið eins og hún elskaði þau. Meðan ég
horfði kring um mig, hvarf mér allur ótíi,
og þegar hitt fólkið var farið, gekk ég íil
hennar með Absalom. Hún bauð mér sæíi
á dínu, og við settumst. Svo tók hún Absalom
í kjöltu sína og skoðaði augun í honum. Hún
var svo mjúkhent að liann fór ekki að gráta.
Svo spurði hún mig um hitt og þetta, og
gaf mér bæði lyf við hitanum í honum, og
smyrsli að bera í augun hans. Þegar hún var
að sækja lyfin, virti ég fyrir mér mynd sem
liékk á einum veggnum. Þessi mynd var af
vingjarnlegum manni með lítið barn í fang-
inu, en barnahópur stóð í kring þétt upp að
honum osí horfði á hann. Þegar hún kom
aftur, spurði ég hana hver maðurinn væri,
og hún svaraði að hann héti Jesús. Guð hefði
sent liann til jarðarinnar til að vísa mönn-
unum veginn til himins. Hún sagði margt
um þennan Jesúm, að hann hefði læknað
sjúka, gefið blindum sjónina, og að hann
e'skaði alla menn, ríka og fátæka, börn og
fullorðna, já, ég man ekki allt sem hún sagði,
en ég man að hún elskaði þennan mann, sem
myndin var af, og vildi líkjast honum. Það
var þess vegna sem hún gaf mér lyfin og var
svo góð við Absalom."
Zohra þagði nú lengi, og hélt svo áfrarn
og talaði seint: „Ég held að hún tæki á móti
Kinzn vegna dýrðlingsins á myndinni, og
þess vegna verður þú að hjálpa mér að koma
Kinzu til hennar. Og þú verður að leggja
af stað strax í kvöld meðan fullt tunglið
skín, og halda áfram alla nóttina. En á morg-
un verðurðu að fara varlega meðan bjart er.
því að Si Mohamed fer sjálfsagt að leita að
þér. En hann þarf ekki að vita neitt um
burtför þína fyrr en annað kvöld. Ég læt
Röhmu fara með geiturnar áður en hann
32