Barnablaðið - 01.09.1975, Qupperneq 4

herbergið sitt. Hún vildi ekki hitta mömmu,
sem var í eldhúsinu.
Elna var í æstu skapi. Hún vildi hætta að
reykja, en vildi það þó ekki. Hún þráði hjálp
og stoð, en vildi samt ekki segja neinum frá erf-
iðleikum sínum. Þar sem hún lá á legubekknum,
numu augu hennar staðar við mynd á veggnum,
mynd, sem amma hennar hafði gefið henni síð-
astliðið sumar, þegar hún var í sumarfríi og
heimsótti ömmu. Mörgum sinnum hafði hún
lesið orðin, en þau höfðu alltaf verið þýðingar-
KENN
SJALFUM ÞÉR
Kenn sjálfum þér að íhuga þínar eigin kring-
umstæður og orð Guðs, sem tvö lóð sitt á
hvorri vogarskál. Starf Andans í lífi þínu geng-
ur út á að flytja þungamiðjuna, svo að skálin
með orði Guðs verði þyngri og nái ao síðustu
alveg niður.
Þá lyftast þínar ytri kringumstæður og orðið
ber þær uppi, sem er hin næðsti sannleikur lífs
þíns.
Ert þú friðvana?
Orðið segir, að þú hafir Guðs frið.
Ert þú veikur?
Orðið segir, að Jesús hafi tekið alla sjúkdóma
þína upp á krossinn.
Ert þú einmana?
Orðið segir, að þú sért fæddur inn í nýtt sam-
félag.
Orðið er sannleikurinn um líf þitt. Vegna
þess, að nú lifir þú, e nekki bara þú, heldur
lifir Kristur í þér.
Þegar orðið hefur fengið þessa þyngd í lífi
þínu, hefur þú fest rætur þínar í ósýnilegum
veruleika, sem stöðuglega gefur þér líf.
„Guði séu þakkir, sem gefur oss sigurinn
fyrir Drottin vorn Jesúm Krist.“
laus fyrir hana. En núna? Þau blikuðu á ein-
hvern óskiljanlegan hátt, eins og væru þau lífi
gædd.
— Heiðra skaltu föður þinn og móður, svo
að þér vegni vel, og þú verðir langlífur í land-
inu.
Allt, sem talað er um í þessu boðorði, leið
fyrir innri sjónir hennar. Og á einu augabragði
varð henni ljóst, hvað henni bar að gera. Síga-
retturnar, sem lágu grafnar lengst niðri í komm-
óðuskúffu voru tíndar fram ag fleygt í sorp-
tunnuna. Tennurnar voru burstaðar af meiri
nákvæmni en nokkru sinni áður. Hún burstaði
einnig hendurnar á sér mjög vandlega. Fötin
voru hengd út til að viðrast, og herbergið var
gert hreint betur en nokkru sinni áður. Engin
sígarettulykt skyldi eða mætti nokkurntíma
framar minna Elnu á fyrirlitlegu reykingarnar.
— Guð blessi þig, stúlkan mín, sagði mamma,
þegar Elna sagði henni upp alla söguna. Ég hef
beðið eftir þessari stund í allt sumar. Að svona
mundi fara, hafði ég einhvern veginn á tilfinn-
ingunni.
Pabbi tók Elnu í faðm sinn og þrýsti henni
að sér, svo að brast í handleggjunum á henni.
Á þann hátt lét hann í Ijós gL'ði sína. Elna var
alls ekki óttaslegin að mæta félögum sínum, er
hún hafði tekið þessa ákvörðun. Og hún varð
heldúr ekki fyrir neinum óþægindum í sam-
bandi við ákvörðun sína um að hætta að reykja.
Þvert á móti getum við sagt það, að félagarnir
virtu hana fyrir þennan ásetning. Og hún varð
ýmsum til fyrirmyndar fyrir æði marga. Bekk-
urinn varð betri. Hvað Elnu sjálfa áhrærði, þá
varð þetta sjöunda skólaár henni ákafjega lær-
dómsríkt, og sem hún hafði mikið gagn af.
Kannski má bæta því við, að Elna hefur al-
drei reykt síðan þetta henti. Orð yfirkennar-
ans, þennan eftirminnilega skóladag, þegar hún
var að hefja nám í sjöunda bel^k, gleymdust
henni aldrei. Hvað Elnu áhrærði, þá varð líf
hennar fyllt af öðrum ætlunarverkum, en reyk-
ingum og tóbaki, ætlunarverkum, sem gáfu líf-
inu gildi um alla framtíð.
4