Barnablaðið - 01.12.1996, Blaðsíða 11

SMÁSACAN
Pétur Iiriugir til Guðs
Pétur var sólargeislinn hennar mömmu sinnar,
hann kunni að hughreysta hana þegar hún var
sorgmædd eða þreytt. Pabbi Péturs var dáinn svo
mamma var ein um að sjá fyrir Pétri og Rut, litlu
systir hans.
Það var komin Þorláksmessa. Stormurinn hvein á
milli húsaraðanna og hlóð snjónum í stóra skafla.
Pétur kom gangandi eftir götunni með þungan
poka í höndunum, hann var að skila þvotti fyrir
mömmu sína sem var þvottakona. Hvað eftir
annað varð hann að láta pokann frá sér og hvíla sig
ögn því byrðin var þung. Pétur raulaði fyrir munni
sér til að létta sér gönguna.
Jesú dýrmæt eign ég er,
ástarblítt hann til mín sér,
frá mér öllum víkur voða,
vill mig best í öllu stoða,
ástarblítt hann til mín sér.
Pétur var glaður í huga, hann mundi að mamma
hafði leift honurn að kaupa sér nýja húfu fyrir
peningana sem hann hafði unnið sér inn. Pétur
þurfti sannarlega á nýrri húfu að halda en hann gat
ekki gleymt því að Rut var alveg orðin skólaus.
Ætti hann kannski frekar að kaupa skó fyrir
peningana? Rut yrði svo glöð ef hún fengi skó og
þá gætu þau farið saman á jólahátíð
sunnudagaskólans. Pétur stansaði við
búðarglugga, þarna voru til sýnis húfur af ýmum
gerðum og meira að segja húfa alveg eins og Pétur
langaði mest í. Nú hófst erfið barátta í hjarta
Péturs, hvað átti hann að gera? Pétur taldi
peningana sína aftur og aftur, en hvað Guð yrði
glaður ef hann gæfi Rut nýja skó. Pétur flýtti sér
inn í skóverslun og valdi rauða fallega skó áður en
hann myndi skipta um skoðun, En þegar hann
ætlaði að borga þá vantaði ögn upp á að
peningarnir nægðu fyrir skónum. „Æ," sagði Pétur,
„Þessir hefðu passað svo vel á Rut, en ég verð þá
bara að taka þessa svörtu í staðinn."
Búðareigandinn vorkenndi Pétri og gaf honum það
sem upp á vantaði svo Pétur fékk rauðu, falleg
skóna. Pétur varð himinglaður, hann þakkaði vel
fyrir sig og flýtti sér áfram með þvottinn. Pétri leið
vel því hann var viss um að hafa gert rétt. Þegar
Pétur komst á leiðarenda, þurfti hann að bíða
svolítið því Frúin var að tala í síma, Pétri fannst
Bamablaðið ---------------------------------
það merkilegt því hann hafði aldrei séð síma áður.
„Halló," sagði konan „þetta er Björg í Hafnarstræti
10. Viljið þið senda mér smör, kaffi, sykur... „ Síðan
hélt hún áfram að telja upp ýmsar vörur sem hún
vildi fá til jólanna. Pétur varð alveg hissa -gat
konan virkilega fengið þetta allt bara með því að
tala í þetta tæki? Þegar konan hafði lokið erindum
sínum tók hún við þvottinum af Pétri og bað hann
að bíða í stutta stund. Pétur flýtti sér í símann, tók
tólið upp eins og hann hafði séð konuna gera og
ýtti á takkana. Síðan fór Pétur að tala „Halló, er
þetta hjá Guði? Þetta er hann Pétur sem á heima í
Mjóastræti 28, í kjallaranum en það veistu
sennilega. Okkur vantar ýmislegt, mamma þyrfti
að fá nýja kápu og Rut litla nýjan kjól, ég hef þegar
keypt skó handa henni því ég get vel átt gömlu
húfuna mína einn vetur enn. Það væri gaman að fá
jólatré og nokkrar hnetur og örlítinn bita af
hangikjöti í jólamatinn. Góði Guð viltu senda
okkur þetta á morgun því þá er aðfangadagur, þú
getur sennilega sent einhvern engilinn með þetta.
Mamrna þyrfti léttari vinnu og meðul svo hún
hressist, hún er svo oft veik. Ég bið að heilsa pabba
sem er hjá þér." Pétur skellti tólinu á og stökk niður
af stólnum því konan var að koma til baka. Á
leiðinni heim gat Pétur ekki hugsað um neitt nema
símtalið við Guð, hugsa sér ef það kæmi nú engill á
morgun? Mamma var að strauja þegar Pétur
hentist inn úr dyrunum, „Mamma mín, þú þarft
ekki að hafa neina áhyggjur, ég hef hringt til Guðs
og beðið hann að senda hingað vörur á morgun og
sjá um að þú fengir léttari vinnu."Mamma hrökk
við, hvað var drengurinn eiginlega að meina? Pétur
var svo himinglaður að mamma hans gat ekki
ávítað hann fyrir tiltækið, hún bað Guð að sjá um
litlu fjölskylduna sína og svo biðu þau jólanna.
Þegar kirkjuklukkurnar hringdu jólin inn, hringdi
líka dyrabjallan í litlu kjallaraíbúðinni og fyrir utan
stóð sendill með allt það sem Pétur hafði beðið um
og margt fleira að auki. Pétur fékk rneira að segja
húfu eins og hann hafði óskað sér. Mamma og Rut
trúðu varla eigin augum og lokst fengu þau að
heyra hvernig Guð svaraði bæn Péturs. I gær hafði
síminn hringt heima hjá öldruðum manni, þegar
hann hafði svarað, heyrði hann barnsrödd biðja
Guð urn ýmiskonar vörur til jólanna, áður en
maðurinn náði að segja nokkuð var skellt á.
Maðurinn ákvað að hjálpa Guði og keypti það sem
beðið hafði verið um, hann hafði li'ka útvegað
mömmu Péturs léttari vinnu og upp frá þessu var
hann góður vinur fjölskyldunnar í Mjóastræti 28.
En þessi jól þökkuðu þau Guði fyrir að svara bæn
Péturs á þennan stórkostlega hátt.
11